Verbum

паздыха́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Здохнуць — пра ўсіх, многіх (пра жывёлу).

Парасяты паздыхалі.

пазеляне́лы, -ая, -ае.

1. Пакрыты зялёнай цвіллю, раскаю, мохам і пад.

Пазелянелая страха.

2. Пра колер твару: бледны, зямлістага адцення.

пазеляне́ць гл. зелянець.

ПАЗЕЛЯНÍЦЬ гл. зеляніць.

пазёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн., неадабр.).

Чалавек, які прымае позу (у 2 знач.), стараецца стварыць уражанне сваімі паводзінамі, знешнасцю.

|| ж. пазёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пазёрскі, -ая, -ае.

пазёрства, -а, н. (кніжн., неадабр.).

Паводзіны пазёра.

пазжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ты; зак., што.

Зжаць усё, многае.

П. усё збожжа.

пазі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

1. Прымаць якую-н. позу, служачы натурай для фатографа або мастака.

2. Паводзіць сябе як пазёр, фальшыва (кніжн., неадабр.).

|| наз. пазі́раванне, -я, н.

пазіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Накіроўваць позірк куды-н., на каго-, што-н., глядзець.

Задуменна п. удалеч.

2. Выглядваць з-за чаго-н., адкуль-н.

П. з-за вугла.

3. Час ад часу глядзець на каго-, што-н., куды-н.

Часта п. на гадзіннік.

пазітро́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Элементарная часціца з дадатным зарадам, з масай, роўнай масе электрона.

|| прым. пазітро́нны, -ая, -ае.