ссу́квальшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы тэкстыльнай вытворчасці, заняты ссукваннем нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрэ́мечка, ‑а, н.

Спец. Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэрэагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Перспектыўнае адлюстраванне геаметрычных цел на плоскасці.

[Ад грэч. stereos — прасторавы і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субпадра́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які працуе па субпадраду. Субпадрадныя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфігмо́граф, ‑а, м.

Спец. Прыбор для графічнай рэгістрацыі біцця пульсу.

[Ад грэч. sphygmós — пульсацыя крыві, пульс і grápho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. счальваць — счаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўчы́льня, ‑і, ж.

Спец. Прыстасаванне, устройства для драбнення чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тлушчамало́чнасць, ‑і, ж.

Спец. Утрыманне тлушчу ў малацэ. Павышэнне тлушчамалочнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахе́й, ‑я, м.

Спец. Двухскладовая стапа ў антычным вершаскладанні; харэй.

[Грэч. trochaios — хуткі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́пат, ‑у, М ‑наце, м.

Спец. Конская рысь з надскакваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)