фотагені́чны
(ад гр. phos, -otos = святло + genos = род, паходжанне)
выразны, які добра перадаецца на фотаздымку, кінаплёнцы (напр. ф. твар); параўн. тэлегенічны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Прычу́йванне ’здольнасць добра чуць звера’ (Інстр. 2, Мат. Гом.). Рус. паўд. причувать, причуять ’адчуваць, успрымаць нюхам (пра сабаку)’. Да чуяць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВЫ́ДРА
(Lutra lutra),
млекакормячая жывёла сям. куніцавых атр. драпежных.
Пашырана ў Еўразіі, Паўн.-Зах. Афрыцы. Жыве ў норах або інш. сховішчах на рэках і вадаёмах з густой расліннасцю па берагах. На Беларусі найб. трапляецца ў паўн. і цэнтр. раёнах.
Даўж. цела 62—117 см, маса 6—10 кг. Тулава выцягнутае, гнуткае, мускулістае. Лапы кароткія, пальцы злучаны перапонкамі. Поўсць на спіне цёмна-бурая, бліскучая, на бруху светлая, серабрыстая. Футра каштоўнае. Выдра добра плавае і нырае. Нараджае звычайна 2—4 дзіцянят 2 разы за год. Корміцца пераважна рыбай. Добра прыручаецца.
т. 4, с. 306
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
dobrze
1. добра;
on się dobrze uczy — ён добра вучыцца; ён добры вучань;
dobrze się czuć — добра сябе адчуваць;
przyjdę za godzinę dobrze? — (я) прыйду праз гадзіну, добра?;
dobrze zbudowany — добра складзены; статны, станісты;
to ci zrobi dobrze — гэта табе дапаможа;
dobrze! — добра!;
dobrze ci w tym kapeluszu — гэты капялюш табе да твару; гэты капялюш табе пасуе;
dobrze poinformowany — добра інфармаваны;
dobrze znany — добра вядомы; вядомы;
dobrze mu z oczu patrzy — ён выглядае добрым чалавекам;
jak dobrze pójdzie ... — калі ўсё будзе добра...;
dobrze się komu powodzi — каму шанцуе ў жыцці;
dobrze ci tak! — так табе і трэба!;
dobrze ci tak mówić — табе лёгка казаць;
2. разм. вельмі, значна, зусім;
było już dobrze ciemno — было ўжо зусім цёмна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прагрэ́ць, ‑грэю, ‑грэеш, ‑грэе; зак., што.
Добра, поўнасцю нагрэць. [Якаў] садзіцца ў кабіну, каб прагрэць матор. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Добра размяшаць.
2. і без дап. Мяшаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́мятлівасць, ‑і, ж.
Здольнасць добра помніць, запамінаць. Я не раз здзіўляўся яго [Янкі Брыля] учэпістай памятлівасці. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кітава́цца, ‑туецца; незак.
1. Паддавацца кітаванню. У сухую пагоду вокны добра кітуюцца.
2. Зал. да кітаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самазаспако́енасць, ‑і, ж.
Бесклапотныя адносіны да справы, заснаваныя толькі на адной упэўненасці, што яна ідзе добра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.
Разм. Звечарэць. Але калі ўжо добра ўвечарэла,.. [Ціток] аб’ехаў сяло з загумення. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)