пліяцэ́н, ‑у, м.

Спец. Другая, апошняя эпоха неагенавага перыяду (сістэмы).

[Грэч. pléiōn — болей і kainós — новы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плодапераме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і пладазменны. Плодапераменны севазварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсна́, ‑ы, ж.

Спец. Частка ступні паміж пяткай і пальцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюшчэ́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюшчыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

постпазіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў постпазіцыі. Постпазіцыйны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праваздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мець права і несці абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

права́р, ‑у, м.

Спец. Ступень, глыбіня праварвання шва (пры зварцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праплы́ў, ‑плыву, м.

Спец. Спаборніцтва ў плаванні; адлегласць, накрытая плыўцом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасло́ек, ‑слойка, м.

Спец. Тонкі слой паміж пластамі горнай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыка́чванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкачваць — прыкачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)