Verbum

непазбы́ўны, -ая, -ае (разм.).

Такі, які не праходзіць, ад якога цяжка пазбавіцца.

Непазбыўная туга.

|| наз. непазбы́ўнасць, -і, ж.

непако́рны, -ая, -ае.

Які не хоча пакарацца, быць падуладным каму-н.; непаслухмяны.

Непакорная натура.

|| наз. непако́рнасць, -і, ж.

непапра́ўны, -ая, -ае.

Такі, які немагчыма або цяжка паправіць.

Непапраўная памылка.

Здарылася непапраўнае (наз.).

|| наз. непапра́ўнасць, -і, ж.

непрала́зны, -ая, -ае (разм.).

Такі, праз які немагчыма або цяжка прайсці, прабрацца.

Непралазная багна.

|| наз. непрала́знасць, -і, ж.

нерэа́льны, -ая, -ае.

1. Які не існуе ў рэчаіснасці; фантастычны.

2. Неажыццявімы.

Н. план.

|| наз. нерэа́льнасць, -і, ж.

нешматлі́кі, -ая, -ае.

Які складаецца з невялікай колькасці каго-, чаго-н.

Н. атрад геолагаў.

|| наз. нешматлі́касць, -і, ж.

ніко́лі, прысл.

Ні ў які іншы час; ні пры якіх умовах, акалічнасцях.

Адважныя людзі н. не будуць рабамі.

нягрэ́блівы, -ая, -ае.

Просты, без прэтэнзій, які задавальняецца самым малым.

Н. густ.

Н. чалавек.

|| наз. нягрэ́блівасць, -і, ж.

нязда́тны, -ая, -ае.

Які не мае адпаведнай здольнасці да чаго-н.

Н. да музыкі.

|| наз. нязда́тнасць, -і, ж.

падве́ржаны, -ая, -ае.

Які падвяргаецца якому-н. уздзеянню, схільны да чаго-н.

П. хваробам.

|| наз. падве́ржанасць, -і, ж.