мнагако́рпусны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае некалькі корпусаў. Мнагакорпусны плуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагале́тні, ‑яя, ‑яе.

Спец. Які жыве некалькі год (аб травах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муляжы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Спецыяліст па вырабу муляжоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгля́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Праверка, агляд. Таможны надгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Названы, абазначаны.

•••

Найменны лік гл. лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркатыза́тар, ‑а, м.

Спец. Асоба, якая дае наркоз, праводзіць наркатызацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некара́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не падлягае пакаранню. Некаральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

німфама́нія, ‑і, ж.

Спец. Хваравіта-павышаная палавая ўзбуджальнасць у жанчын.

[Грэч. nymphē — нявеста, маладая жанчына і mania — вар’яцтва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Соль азотнай кіслаты; салетра.

[Ад грэч. nitron — салетра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отаскапі́я, ‑і, ж.

Спец. Метад даследавання вуха пры дапамозе атаскопа.

[Ад грэч. ús, ōtós — вуха і skopéō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)