Verbum

бяза́драсны, ‑ая, ‑ае.

Не накіраваны на чый‑н. адрас, да каго‑н. канкрэтна (пра якую‑н. інфармацыю, крытычныя заўвагі і пад.). Бязадрасная крытыка.

баты́р, ‑а, м.

Ва ўсходніх народаў — волат, асілак, адважны чалавек. Хасан пераказаў песню пра возера Джунган, магутнага батыра Касыма і прыгажуню Алію. Даніленка.

вы́лінялы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў першапачатковы колер; пабляклы. Вылінялае плацце. Вылінялая майка.

2. Які скончыў ліняць (пра жывёл, птушак). // Аблезлы. Вылінялы каўнер.

алімпі́ец, ‑пійца, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бог, жыхар Алімпа.

2. Пра чалавека з урачыста важным, велічна спакойным абліччам.

3. Удзельнік алімпійскіх гульняў.

альпа́ры,

Спец.

1. прысл. Па намінальнай цане (пра курс каштоўных папер). Плаціць альпары.

2. нескл., н. Роўнасць біржавай і намінальнай вартасці каштоўнай паперы.

[Іт. al pari — нароўні.]

дапаміна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Абл. Паўторна напамінаць. [Сімон] заўтра прыйшоў бы мірыцца і ні ў якім разе не дапамінаўся б пра грошы. Самуйлёнак.

дзе-ко́лечы, прысл.

Абл. Дзе-небудзь. Бадай што іх дзе-колечы захапіў дождж, — падумаў [Рыгор] пра Сёмку з Волькаю ды Петруся з Гэляю. Гартны.

жальбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак.

Разм. Сумаваць, тужыць па кім‑, чым‑н. Не жальбую пра мінулы час я, адкаснецца ад мяне сумота. Дубоўка.

лізу́н, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто любіць лізаць, лізацца (пра жывёл).

2. Той, хто любіць цалаваць, цалавацца.

3. перан. Ліслівец, падлізнік, падхалім.

марда́сы, ‑аў; адз. няма.

Груб. У выразе: па мардасах — па твары (біць), пра аплявухі. Мы ім [Пятлюру, Савінкаву, Антонаву] — па мардасах Ды пусцілі без зубоў. Крапіва.