во́кладка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Покрыўка кнігі, сшытка і пад. Вокладка з кардону. Каленкоравая вокладка. Кніга без вокладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуго́льнік, ‑а, м.

1. Тое, што і навугольнік.

2. Металічная накладка, якая змацоўвае або ўпрыгожвае вугал чаго‑н. (рамы, скрыні і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузкано́сы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім носам. Вузканосае судна.

2. Разм. З вузкім наском, носікам (пра абутак, пасудзіну і пад.). Вузканосыя чаравікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кашаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выкасіць.

2. у знач. прым. На якім скошана трава і пад. Выкашаная лапіна сенажаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́склюдаваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Склюдам выраўняць, абчасаць няроўнасці бервяна, дошкі і пад. Зруб яму, як звон, вычасалі і высклюдавалі. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыеакты́ўнасць, ‑і, ж.

Здольнасць некаторых атамных ядзер самаадвольна распадацца, вылучаючы элементарныя часцінкі: электроны, пазітроны і пад. Радыеактыўнасць урану. Прыродная радыеактыўнасць. Штучная радыеактыўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разео́ла, ‑ы, ж.

Спец. Невялікая яркачырвоная пляма на скуры, якая паяўляецца пры такіх інфекцыйных захворваннях як адзёр, краснуха, тыф, воспа і пад.

[Новалац. roseola, памянш. ад roseus — ружовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распо́р, ‑у, м.

Спец. У канструкцыях і збудаваннях — ціск, які пашыраецца ў гарызантальным напрамку пад уздзеяннем сіл, якія дзейнічаюць у вертыкальным напрамку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., што.

Разм.

1. Прымусіць знікнуць, разысціся (пра пухліну, кровазліццё і пад.).

2. Смокчучы, размякчыць, растварыць. Рассмактаць цукерку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́сласць, ‑і, ж.

Уласцівасць рослага. [Жанчына] таксама немаладая, але маршчыны неяк слухмяна хаваюцца пад цёмнымі акулярамі, трохі цяжкаватую постаць яе выручае росласць. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)