Verbum

накарэ́лы, -ая, -ае (разм.).

Які засох на чым-н. і ўтварыў корку.

Накарэлая гразь.

|| наз. накарэ́ласць, -і, ж.

на́рачны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, які спецыяльна пасылаецца з якім-н. спешным даручэннем.

Паслаць пісьмо нарачным.

нату́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

|| ж. нату́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

неаднаразо́вы, -ая, -ае.

Які робіцца або адбываецца не адзін раз.

Неаднаразовае запрашэнне.

Н. чэмпіён.

|| наз. неаднаразо́васць, -і, ж.

неафіцы́йны, -ая, -ае.

Які не мае афіцыйнага значэння.

Н. прыём.

Неафіцыйная сустрэча.

Неафіцыйная заява.

|| наз. неафіцы́йнасць, -і, ж.

гасці́нец¹, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Падарунак (звычайна які-н. ласунак).

Прынесці дзецям г.

|| прым. гасці́нцавы, -ая, -ае.

гі́бельны, -ая, -ае.

Які вядзе да гібелі, пагражае гібеллю (у 1 знач.).

Г. крок.

|| наз. гі́бельнасць, -і, ж.

гразе-каме́нны гразекаме́нны, -ая, -ае (спец.).

Які складаецца з рэдкай гразі, змяшанай з камянямі. Гразе-каменныя Гразекаменныя патокі.

грум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слуга, які конна суправаджае конніка або едзе на козлах, на задку экіпажа.

грэ́блівы, -ая, -ае.

Які гадліва адносіцца да неахайнасці і ўсюды яе падазрае.

Г. чалавек.

|| наз. грэ́блівасць, -і, ж.