вынаходлівы прыметнік

Знаходлівы; здольны ствараць, вынаходзіць.

  • В. чалавек.
  • В. розум.

|| назоўнік: вынаходлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

галаварэз назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Адчайны чалавек (пра сарвігалаву, бандыта і пац.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

галыш назоўнік | мужчынскі род

  1. Голае дзіця, голы чалавек.

  2. Невялікі круглы гладкі камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гаротны прыметнік

Поўны гора, нястач, бедны.

  • Г. чалавек.
  • Гаротнае жыццё.

|| назоўнік: гаротнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гасцінны прыметнік

Які любіць прымаць і частаваць людзей.

  • Г. чалавек.

|| назоўнік: гасціннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

граміла назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Высакарослы грузны чалавек.

  2. Бандыт, пагромшчык.

    • Фашысцкія грамілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гультай назоўнік | мужчынскі род

Лянівы чалавек, лодар.

|| жаночы род: гультайка.

|| прыметнік: гультайскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дальтонік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які хварэе на дальтанізм.

|| жаночы род: дальтанічка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зго́длівы сгово́рчивый, покла́дистый, пода́тливый;

з. чалаве́к — сгово́рчивый челове́к;

з. хара́ктар — покла́дистый (пода́тливый) хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

здзічэ́ць сов., прям., перен. одича́ть;

раслі́ны ~чэ́лі — расте́ния одича́ли;

чалаве́к ~чэ́ў — челове́к одича́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)