клавесі́н

(фр. clavecin, ад лац. clavis = ключ)

струнны шчыпковы клавішны музычны інструмент 16—18 ст., папярэднік фартэпіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кура́нты

(фр. courante = бягучы)

вежавы або насценны гадзіннік з музыкай, а таксама музычны механізм у такім гадзінніку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

музы́ка

(польск. muzyk < лац. musicus, ад гр. musikos = музычны)

музыкант-выканаўца; той, хто іграе на музычным інструменце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

п’е́са

(фр. piece)

1) драматычны твор, прызначаны для пастаноўкі на сцэне;

2) невялікі музычны твор (інструментальная п.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

секстако́рд

(ад лац. sextus = шосты + акорд)

музычны акорд з трох гукаў, які ўключае інтэрвалы, тэрцыі і сексты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

та́ры

(груз. tari)

струнны шчыпковы музычны інструмент, пашыраны на Каўказе і ў Сярэд. Азіі; мае 11 струн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

exquisite

[ɪkˈskwɪzɪt]

adj.

1) цудо́ўны, захапля́льны

2) во́стры, мо́цны

exquisite joy — ве́льмі вялі́кая ра́дасьць

3) ве́льмі до́бры; надзвыча́йны, даскана́лы (пра густ, мане́ры)

an exquisite ear for music — даскана́лы музы́чны слых

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БАРАБА́Н

(магчыма, цюрк.),

ударны мембранны музычны інструмент. Мае полы цыліндрычны драўляны (радзей металічны) корпус-рэзанатар, 2 скураныя мембраны (адносная вышыня гуку рэгулюецца іх нацяжэннем), па якіх удараюць драўлянай калатушкай з мяккім наканечнікам, палкай або рукамі. У старажытнасці барабан выкарыстоўваўся як сігнальны інструмент, пазней — для суправаджэння рытуальных танцаў, ваен. шэсцяў, у рэліг. абрадах. Вядомы барабаны розных формаў і памераў, а таксама бронзавыя, драўляныя (без мембран). У сучасным аркестры выкарыстоўваюць т.зв. вялікі і малы (ваенны) барабаны, цяпер вядучы інструмент рытмічнай групы джаза.

т. 2, с. 285

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

віяланчэ́ль

(іт. violoncello)

смычковы музычны інструмент баса-тэнаровага рэгістра 2, які мае форму вялікай скрынкі з чатырма струнамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клавіко́рды

(фр. clavicorde, ад лац. clavis = ключ + гр. chorde = струна)

струнны ўдарны клавішны музычны інструмент 15—18 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)