кардон​2 назоўнік | мужчынскі род

  1. Пагранічны або загараджальны атрад; пост аховы.

  2. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад ці пост, варта.

  3. Дзяржаўная мяжа, граніца.

    • Жыць за кардонам.

|| прыметнік: кардонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пачатковы прыметнік

  1. Які знаходзіцца ў пачатку чаго-н., з’яўляецца пачаткам чаго-н.

    • Пачатковае слова.
    • Пачатковая стадыя развіцця.

  2. Дадзены не ў поўным аб’ёме, ніжэйшы.

    • Пачатковая адукацыя.
    • Пачатковая школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прагаліна назоўнік | жаночы род

Месца, не запоўненае тым, што знаходзіцца вакол яго (напр. невялікая палянка ў лесе, светлая пляма на хмарным небе і пад.).

|| памяншальная форма: прагалінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

інвесціраваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне

Укласці (укладваць) капітал у прадпрыемства, якое знаходзіцца ў сваёй краіне або за мяжой.

|| назоўнік: інвесціраванне і інвестыцыя.

|| прыметнік: інвестыцыйны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абавязаны прыметнік

  1. з інфінітывам: Які мае што-н. сваім абавязкам.

    • Я а. дапамагчы таварышу.

  2. Які знаходзіцца ў даўгу перад кім-, чым-н.

    • Я многім а. гэтаму чалавеку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзікун назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек.

  2. Нелюдзімы, дзікаваты чалавек, які пазбягае людзей (размоўнае).

|| жаночы род: дзікунка.

|| прыметнік: дзікунскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

содержи́мое зме́сціва, -ва ср., то́е (усё), што змяшча́ецца, знахо́дзіцца (у чым);

содержи́мое карма́на, буты́лки усё, што ў кішэ́ні, бутэ́льцы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Вы́быць ’перажыць, выцерпець; адысці з пэўнага месца’ (КЭС, лаг.; Шн., 2). Да быць ’знаходзіцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

анта́рктыка

(гр. antarktikos = які знаходзіцца насупраць поўначы)

паўднёвая палярная вобласць зямнога шара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

перавыда́нне ср., в разн. знач. переизда́ние;

кні́га знахо́дзіцца на ~нні — кни́га нахо́дится на переизда́нии;

гэ́та не но́вая кні́га, а п. — это́ не но́вая кни́га, а переизда́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)