Verbum

ту́мбачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. тумба.

2. Невялікі столік-шафка, які ставяць звычайна каля ложка.

тэарэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. тэорыя.

2. Які мае адносіны да тэорыі, заснаваны на тэорыі.

Т. семінар.

|| наз. тэарэты́чнасць, -і, ж.

тэ́ніс, -а, м.

Спартыўная гульня з ракеткамі і мячыкам, які перакідваецца цераз сетку, што раздзяляе пляцоўку-корт.

|| прым. тэ́нісны, -ая, -ае.

тэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст з сярэдняй тэхнічнай адукацыяй.

2. Чалавек, які працуе ў галіне тэхнікі, тэхнічных навук.

узрыва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Механізм, які выклікае выбух зарада ў міне, артылерыйскім снарадзе, ракеце, авіябомбе, тарпедзе і пад.

укла́дчык², -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца ўкладваннем, укладкай чаго-н.

У. рэек.

|| ж. укла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

упа́лы, -ая, -ае.

1. Які ўваліўся, запаў унутр чаго-н.

Упалыя вочы.

2. перан. Аслабелы, слабы (пра голас).

Гаварыць упалым голасам.

усхвалява́ны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў стане хвалявання, выражае хваляванне.

У. выгляд.

У. голас.

Гаварыць усхвалявана (прысл.).

|| наз. усхвалява́насць, -і, ж.

фанендаско́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Медыцынскі прыбор для праслухоўвання хворых, які складаецца з дзвюх гнуткіх слыхавых трубак, злучаных гукаўлоўнай камерай.

фо́сфар, -у, м.

Хімічны элемент, які ўтрымліваецца ў некаторых мінералах, у раслінных і жывёльных тканках.

Белы ф.

|| прым. фо́сфарны, -ая, -ае.