цы́ста, -ы, ДМ -сце, ж. (спец.).

Абалонка, утвораная некаторымі арганізмамі (напр., бактэрыямі і прасцейшымі), якая засцерагае іх пры неспрыяльных знешніх умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які размяшчаецца па крузе, у выглядзе круга адносна вертыкальнай восі ў цэнтры галоўнага збудавання.

|| наз. цэнтры́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цягаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для вымярэння сілы цягі ў топках, катлах ці вентыляцыйных канструкцыях.

|| прым. цягаме́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шварто́ў, -то́ва, мн. -то́вы, -то́ваў, м. (спец.).

Канат, трос, якім прывязваецца марское судна да прычальных прыстасаванняў.

Аддаваць швартовы (адвязваць судна ад прычала).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

штыфт, -а, М -фце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Металічны стрыжанёк нерухомага злучэння чаго-н. (напр. дэталей машыны).

|| прым. шты́фтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эксплуатацы́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Той, хто займаецца эксплуатацыяй (у 2 знач.), практычным выкарыстаннем чаго-н.

Ачышчальныя збудаванні здадзены эксплуатацыйнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эмі́сія², -і, ж. (спец.).

Выпраменьванне, выдзяленне якім-н. целам электронаў, іонаў, пазітронаў і пад. пад уздзеяннем награвання, асвятлення і інш.

Электронная э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эндаско́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для візуальнага абследавання ўнутраных органаў чалавека (страўніка, стрававода і інш.).

|| прым. эндаско́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лігату́рны ​1, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​1. // Які змяшчае лігатуру ​1, з лігатурай ​1. Лігатурнае золата.

лігату́рны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​2. Лігатурны знак.

лігату́рны ​3, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​3; прызначаны для яе. Лігатурны шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мусі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. што. Спец. Узбіваць пену, прымушаць што‑н. пеніцца.

2. Спец. Іскрыцца, пеніцца (пра напіткі).

3. перан.; што. Кніжн. Перавялічваць, раздуваць значэнне чаго‑н.

[Ад фр. mousser — пеніцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)