гарта́нны

1. анат (які мае дачыненне да гартані) Kéhl(kopf)-;

гарта́нныя мы́шцы Kéhlkopfmuskeln pl;

2. фан Kehl-; gutturál;

гарта́нны гук Kéhllaut m -(e)s, -e, Gutturállaut m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ху́тка прысл

1. (які адбываецца з вялікай хуткасцю) schnell, geschwínd, rasch;

2. (у бліжэйшы час) bald; in Kürze;

ху́тка зіма́ bald kommt der Wínter, bald ist Wínter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кааператы́ўны genóssenschaftlich; genóssenschafts¦eigen (які належыць да кааперацыі);

кааператы́ўныя арганіза́цыі Genóssenschaften pl;

кааператы́ўны пай Genóssenschaftsanteil m -(e)s, -e;

кааператы́ўны га́ндаль genóssenschaftlicher Hándel;

кааператы́ўная кватэ́ра Genóssenschaftswohnung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

балю́чы (які мае дачыненне да адчування болю) krank; schmérz haft, schmérzlich;

балю́чае ме́сца éine kránke Stélle; перан die schwáche Séite, der wúnde Punkt;

балю́чае дакрана́нне schmérzhafte Berührung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

до́каз, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Довад або факт, які служыць падставай для пэўнага сцвярджэння.

Неабвержны д.

2. Сістэма лагічных вывадаў, на падставе якіх выводзіцца новае палажэнне.

Тэорыя мае некалькі доказаў.

○

Рэчавы доказ — прадмет, які мае дачыненне да злачынства і спрыяе яго раскрыццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прафесі́йны, -ая, -ае.

1. гл. прафесія.

2. Які займаецца чым-н. як прафесіяй, а таксама які з’яўляецца прафесіяй.

П. рэвалюцыянер.

П. бокс.

3. Такі, што цалкам адпавядае патрабаванням дадзенай вытворчасці, дадзенай галіны дзейнасці.

Зроблена зусім прафесійна (прысл.).

|| наз. прафесі́йнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыме́тны, -ая, -ае і прыкме́тны, -ая, ае.

1. Такі, што лёгка прымеціць.

П. шрам над брывом.

Ён прыметна (прыкметна) (прысл.) пахудзеў.

2. Які выдзяляецца сярод іншых.

Ён чалавек п.

3. Які з’яўляецца прыметай, адзнакай.

П. знак.

|| наз. прыме́тнасць, -і, ж. і прыкме́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разле́злы, -ая, -ае (разм.).

1. Які падраўся, пранасіўся, разваліўся (пра адзенне, тканіну і пад.).

Р. мех.

Чаравікі мелі р. выгляд.

2. Вельмі прамоклы, размоклы; раскіслы.

Разлезлая папера.

3. Які страціў фігуру, празмерна растаўсцеўшы; распоўзлы.

Яго постаць здавалася нейкай бясформеннай, разлезлай.

|| наз. разле́зласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зоа... (а таксама заа...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да заалогіі, напр.: зоакабінет, зоафакультэт;

2) які мае адносіны да жывёл, напр.: зоаінжынер, зоамагазін, зоапаталогія, зоапланктон; «зоа...» пішацца, калі націск у другой частцы слова падае не на першы склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іншагаро́дні, -яя, -яе.

1. Які жыве ў іншым горадзе, прыехаў або атрыманы з іншага горада.

І. жыхар.

Іншагародняя пошта.

2. у знач. наз. іншагаро́дні, -яга, мн. -ія, -іх, м. У дарэвалюцыйнай Расіі: селянін, які жыў у казацкай станіцы, але не належаў да казацкага саслоўя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)