арганізава́цца, ‑злуецца; зак.

1. Узнікнуць, утварыцца (пра які‑н. грамадскі орган, установу, аб’яднанне і пад.).

2. Аб’яднацца, згуртавацца для якой‑н. мэты. Арганізавацца ў партызанскі атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспіра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая рыхтуецца да самастойнай навуковай або педагагічнай дзейнасці пры навукова-даследчай або вышэйшай навучальнай установе і пад кіраўніцтвам высокакваліфікаванага спецыяліста.

[Ад лац. aspirans, aspirantis — які дамагаецца, імкнецца, шукае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахарашы́цца, ‑рашуся, ‑рошышся, ‑рошыцца; зак.

Разм. Тое, што і абхарашыцца. Шпакі, паснедаўшы у полі, Пад скрып санлівы жураўля І перадражняць цябе ўволю, І ахарошацца здаля. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́піс, ‑у, м.

1. Спіс рэчаў, папер і пад., складзены для ўліку. Інвентарны, архіўны вопіс. Вопіс спраў.

2. Дзеянне паводле дзеясл. апісваць — апісаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывіва́цца, ‑аецца; незак.

Рухацца па звілістай лініі. Бурыя, пад колер зямлі, берагавыя ластаўкі.. спрытна выбіваліся над вадой. Пальчэўскі. // Мець звілісты напрамак. Срэбнаю істужкаю вывіваўся Нёман. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плаціць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.

1. Выдаць плату. Выплаціць ганарар, пенсію.

2. Разлічыцца з даўгамі, абавязацельствамі і пад. часткамі ці поўнасцю; заплаціць. Выплаціць падаткі, пазыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́слацца, ‑сцелецца; зак.

Пралегчы па паверхні. Роўны, Шырокі след Выслаўся з хаты ў хлеў. Глебка. // Разаслацца, распаўсюдзіцца. Густы дым ад паравоза.. выслаўся аж пад вагоны. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; зак.

1. Прадучы, паменшыць, спрасці нейкую колькасць ільну, воўны і пад.

2. Адрабіць за што‑н. прадзеннем. Адпрасці за доўг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшту́рхвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адштурхнуцца.

2. Пад дзеяннем узаемнага штуршка аддаляцца адзін ад другога. Аднайменныя электрычныя гарады адштурхваюцца.

3. Зал. да адштурхваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэ́пт, ‑а, М ‑пце, м.

1. Азнаёмлены з тайнамі якога‑н. вучэння, секты і пад.

2. перан. Заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога‑н. вучэння, ідэі. Адэпты анархізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)