Verbum

бязду́мны, -ая, -ае.

Які не задумваецца; не здольны на роздум; легкадумны.

Б. чалавек.

Б. ўчынак.

Бяздумнае рашэнне.

|| наз. бязду́мнасць, -і, ж.

вадала́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца падводнымі работамі ў спецыяльным воданепранікальным касцюме.

|| прым. вадала́зны, -ая, -ае.

Вадалазныя работы.

аза́ртны, -ая, -ае.

Які робіць што-н. з азартам, гарачы; заўзяты; поўны захаплення.

А. чалавек.

Азартная гульня.

|| наз. аза́ртнасць, -і, ж.

акварэлі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які піша акварэллю.

|| ж. акварэлі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

а́лгебра, -ы, ж.

Раздзел матэматыкі, які вывучае агульныя законы дзеянняў над велічынямі незалежна ад іх лікавага значэння.

|| прым. алгебраі́чны, -ая, -ае.

алеба́стр, -у, м.

1. Дробназярністы будаўнічы гіпс.

2. Празрысты дробназярністы гіпсавы камень, які ўжыв. для арнаментных вырабаў.

|| прым. алеба́стравы, -ая, -ае.

алкаго́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які хварэе на алкагалізм; п’яніца.

|| ж. алкагалі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

антрапані́міка, -і, ДМ -міцы, ж.

Раздзел анамастыкі, які вывучае антрапонімы, заканамернасці іх узнікнення, развіцця і функцыянавання.

|| прым. антрапанімі́чны, -ая, -ае.

анты́чны, -ая, -ае.

Які адносіцца да гісторыі і культуры старажытных грэкаў і рымлян.

Антычная літаратура.

Антычнае мастацтва.

|| наз. анты́чнасць, -і, ж.

апа́слівы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзейнічае з апаскай, асцярожна.

А. воін.

2. Недаверлівы, насцярожаны.

А. позірк.

|| наз. апа́слівасць, -і, ж.