Verbum

го́днасць, ‑і, ж.

1. Неабходныя маральныя якасці чалавека, а таксама ўсведамленне гэтых якасцей. Высока трымаць годнасць савецкага чалавека.

2. Прыгоднасць. Тэрмін годнасці нітрагіну — 9 месяцаў. «Беларусь».

3. Званне. Надаць годнасць народнага пісьменніка.

торс, ‑а, м.

1. Тулава чалавека. [Валерый] трэніраваўся пад развесістымі крокамі дрэў, і яго загарэлы, мускулісты торс мільгаў на безавой дарожцы, што апаясвала садок. Стаховіч.

2. Скульптура тулава чалавека (без галавы і канечнасцей).

[Іт. torso.]

вашапру́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Разм. груб. Пра неахайнага, бруднага чалавека.

інва́зія, ‑і, ж.

Заражэнне чалавека, жывёл і раслін паразітамі жывёльнага паходжання.

[Лац. invasio — напад.]

інтраспе́кцыя, ‑і, ж.

Метад вывучэння псіхічнага жыцця чалавека саманазіраннем. Карыстацца інтраспекцыяй.

[Ад лац. introspectare — глядзець усярэдзіну.]

пе́чань, ‑і, ж.

Унутраны орган чалавека і жывёл, які вырабляе жоўць.

пустасме́х, ‑а, м.

Пра чалавека, які можа лёгка, без прычыны рассмяяцца.

супрацьшумавы́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для засцярогі чалавека ад шкоднага ўздзеяння шуму.