перасма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Пасмажыць даўжэй, чым трэба, залішне запячы. Перасмажыць мяса. Перасмажыць сала.

2. Сасмажыць, пасмажыць усё, многае. Перасмажыць усю рыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правіні́цца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Зрабіць, учыніць якую‑н. правіннасць. Якраз у той дзень, як нам трэба было выпускаць чарговы нумар газеты, Люся правінілася. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.

Упрыгожваць. Жыццё прыгожае?.. Не толькі!.. Жыццё прыгожыць трэба ўмець: У абрусы заткаць вясёлкі, Як сонцы, хлебніцы займець. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго-што, чым і без дап.

1. Падмацаваць сілы, здароўе, даючы дадатковую яду. Падкарміць галадаючых. □ Змарнелых дзяцей, якія ўжо два месяцы нічога, акрамя шчаўя, не бачылі, рашылі падкарміць. Чыгрынаў. [Вясніна:] Такіх людзей, як Бондар і Рымша, трэба берагчы, іначай яны хутка згараць. Людзі з вайны, трэба падкарміць, а тут нястача. Гурскі. // Дадаць корму. Падкарміць цялят. Падкарміць рыбу.

2. Дабавіць у глебу мінеральнага ўгнаення для паляпшэння росту раслін. Падкарміць салетрай кукурузу. □ [Пазняк], бадай, не горш другога агранома ведаў, дзе трэба прапалоць [гародніну], дзе паліць, дзе падкарміць. Дуброўскі.

3. Разм. Укарміць, выкарміць. [Антось:] — Зараблю.., падкармлю кабанчыкаў. А там, зімой, будзе відаць. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

replacement [rɪˈpleɪsmənt] n. (for)

1. замяшчэ́нне, заме́на;

They need to find a replacement for Jane. Ім трэба знайсці замену Джэйн.

2. кампенсава́нне;

the replacement of lost books кампенсава́нне згу́бленых кніг

3. перае́мнік; перае́мніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rechte

sub

1.

f -n, -n пра́вая рука́;

zur ~n напра́ва

2. т, f -n, -n патрэ́бны чалаве́к;

an den ~n kómmen* [geráten*] папа́сці як раз да каго́ трэ́ба

3. n -n патрэ́бнае, адпаве́днае;

das ~ tréffen* выбра́ць [знайсці́] то́е, што трэ́ба; папа́сці ў кро́пку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аб’е́кт

(лац. obiectum = прадмет)

1) усё тое, што складае частку знешняга, матэрыяльнага свету;

2) факт, прадмет, з’ява, якія трэба вывучыць, разгледзець (напр. а. назірання);

3) прадпрыемства, будоўля, асобны ўчастак чаго-н. як месца чалавечай дзейнасці (напр. а, будаўнінтва, ваенны а.);

4) лінгв. дапаўненне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ва́ше

1. мест., см. ваш;

2. сущ. ва́ша, -шага ср., мн. нет;

ва́шего мне не ну́жно ва́шага мне не трэ́ба;

я рабо́таю бо́льше ва́шего я працу́ю больш за вас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грубія́н, ‑а, м.

Чалавек грубы і дзёрзкі ў адносінах да другіх. У думках зазначыў сам сабе, што я сказаў нядобра: не трэба быць такім грубіянам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Тое, што і памераць (у 1 знач.).

2. Разм. Наўмысна ці памылкова адмераць менш, чым трэба. Абмераць пакупніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)