то́шно разг.

1. нареч. мо́ташна; ну́дна, нудлі́ва; см. то́шный​ 1;

2. безл., в знач. сказ. (тошнит) мо́ташна; ну́дзіць; (дурно) мло́сна;

3. безл., в знач. сказ. (противно) агі́дна, праці́ўна, га́дка, гі́дка, пры́кра, мо́ташна, ну́дзіць;

то́шно смотре́ть на э́то агі́дна (праці́ўна, га́дка, гі́дка, пры́кра, мо́ташна, ну́дзіць) глядзе́ць на гэ́та;

4. безл., в знач. сказ. (тоскливо) тужлі́ва; ну́дна, нудлі́ва; су́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dependent

[dɪˈpendənt]

1.

adj.

1) зале́жны

2) на ўтрыма́ньні

3) дада́ны

a dependent clause — дада́ны сказ

4) паві́слы

dependent clusters of cherries — паві́слыя пучкі́ ві́шань

2.

n.

утрыма́нец -ца m., утрыма́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

впра́ве в знач. сказ. / быть впра́ве мець пра́ва;

он впра́ве э́то сде́лать ён ма́е пра́ва гэ́та зрабі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́жно

1. нареч. ва́жна; (солидно) пава́жна;

2. в знач. сказ. ва́жна;

э́то не ва́жно гэ́та не ва́жна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

необходи́мо

1. безл., в знач. сказ. неабхо́дна; (очень нужно) (ве́льмі) трэ́ба, (ве́льмі) патрэ́бна;

2. нареч. неабхо́дна; абавязко́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прия́тно нареч., безл., в знач. сказ. прые́мна;

прия́тно па́хнет прые́мна па́хне;

э́то о́чень прия́тно гэ́та ве́льмі прые́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сму́тно

1. нареч. (неотчётливо) невыра́зна, няя́сна; цьмя́на;

2. нареч., безл., в знач. сказ. (неспокойно, тревожно) неспако́йна, трыво́жна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тру́дно нареч., безл., в знач. сказ. ця́жка;

ему́ тру́дно прихо́дится яму́ ця́жка прыхо́дзіцца;

тру́дно пове́рить ця́жка паве́рыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тума́нно нареч.

1. тума́нна;

2. безл., в знач. сказ. тума́нна;

бы́ло сы́ро и тума́нно было́ сы́ра і тума́нна;

3. безл., в знач. сказ., перен. цьмя́на, тума́нна;

тума́нно в голове́, на душе́ цьмя́на (тума́нна) у галаве́, на душы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́шты,

1. супраціўны злучнік. Злучае сказ (ці яго частку), які абмяжоўвае выказаную думку, сцвярджэнне; адпавядае па значэнню словам: «аднак», «усё ж». У творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча ёсць матывы, якія нагадваюць пропаведзь хрысціянскай пакорлівасці, цярпення, але зрэшты і ў гэтага пісьменніка праўда жыцця бярэ верх. Навуменка.

2. у знач. пабочн. Паказвае на раптоўную перамену гаворкі, на нерашучасць, хістанне пры выказванні. Аднак дарэмна паўстанцы Літвы (як, зрэшты, і царскія ўлады) чакалі прыбыцця судна. Г. Кісялёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)