accord2 [əˈkɔ:d] v. fml (with) адпавяда́ць, знахо́дзіцца ў адпаве́днасці;
His principles and actions do not accord. Яго прынцыпы і дзеянні не стасуюцца.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
goner [ˈgɒnə] n. infml (пра чалавека) які́ знаходзіцца пры сме́рці або́ ў безнадзе́йным стано́вішчы;
I guess he’s a goner. Баюся, што яму канцы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Лагаві́шча ’логава, месца, дзе знаходзіцца воўчы вывадак’ (Сцяшк.), лагавішча ’бярлога, логава’ (Мат. Гом.). Да логавішча (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рызыдава́ць ’самаўладнічаць’ (Цых.). Паланізм, параўн. польск. rezydować ’быць, знаходзіцца’, ’мець рэзыдэнцыю’, rezydent ’рэзідэнт’, уст. ’нахлебнік, дармаед’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГІ́БСА ПРА́ВІЛА ФАЗ,
агульная ўмова раўнавагі гетэрагеннай сістэмы. Паводле Гіпса правіла фаз у гетэрагеннай (макраскапічна неаднароднай) фізіка-хім. сістэме, што знаходзіцца ва ўстойлівай тэрмадынамічнай раўнавазе, колькасць фаз не можа перавышаць колькасці кампанентаў, павялічаных на 2. У аднакампанентнай сістэме (індывідуальнае рэчыва, напр., вада) у раўнавазе могуць знаходзіцца 3 фазы: пара (газападобная фаза), вада (вадкая фаза) і лёд (цвёрдая фаза). Устаноўлена Дж.У.Гібсам у 1873—76.
т. 5, с. 217
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кардо́н², -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Пагранічны або загараджальны атрад; пост аховы.
2. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад ці пост, варта.
3. Дзяржаўная мяжа, граніца (разм.).
Жыць за кардонам.
|| прым. кардо́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
анта́рктыка
(гр. antarktikos = які знаходзіцца насупраць поўначы)
паўднёвая палярная вобласць зямнога шара.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
перыка́рд
(гр. perikardios — які знаходзіцца вакол сэрца)
знешняя абалонка сэрца; калясардэчная сумка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Выбыва́ць ’выходзіць, выязджаць, знікаць’ (БРС). Да быць ’знаходзіцца, быць у наяўнасці’ (аднак словаўтварэнне сведчыць хутчэй пра запазычанасць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напаўсо́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца ў стане напаўсну, не зусім прачнуўся або не зусім заснуў. Напаўсонны чалавек. // Які ўласцівы для таго, хто знаходзіцца ў такім стане. Напаўсонныя вочы.
2. Амаль без сну. Прайшоў дзень, мінула ноч, вельмі падобная на ранейшыя ночы — напаўсонная, трывож[н]ая. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)