фрызо́н, ‑у, м.

Адходы шоўкаматальнай вытворчасці, якія выкарыстоўваюцца для шоўкапрадзення.

[Фр. frison — завіток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хадаме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння пад’ёму шрубавай разьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цадзі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для працэджвання. Цадзільны апарат. Цадзільная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цапанла́к, ‑у, м.

Празрысты цэлюлозны лак для пакрыцця металічных вырабаў.

[Ням. Zaponlack.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

церабі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для цераблення лёну, канапель. Церабільная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цестамясі́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для замешвання цеста. Цестамясільная ўстане ўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукраме́тр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння канцэнтрацыі цукру ў растворах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для цыравання. Цыравальная іголка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкагру́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для транспарціроўкі цяжкіх грузаў. Цяжкагрузныя судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чахо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для вырабу чахлоў. Чахольнае палатно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)