Verbum

ірвану́ць héftig réißen*; zíehen* vt, vi (за што-н. an D);

ірвану́ць за валасы́ an den Háaren zíehen*

кле́нчыць

1. (станавіцца на калені) níederkni¦en vi;

2. (настойліва прасіць) áufdringlich bítten*, bétteln vi (што-н. um A)

пажына́ць érnten vt;

◊

пажына́ць ла́ўры Lórbeeren éinheimsen;

што пасе́еш – тое і пажне́ш wie die Saat, so die Érnte

паку́ль​^I прысл. vórläufig; éinstweilen (тым часам);

паку́ль што vórerst, vórläufig, unterdéssen;

паку́ль! разм. bis nachhér!, bis dann!

спе́рці​^II разм. (украсці) stéhlen* vt, wégstibitzen vt, kláuen vt; entwénden* vt; sich vergréifen* (што-н. an D)

апавясці́ць, апавяшча́ць benáchrichtigen vt, in Kénntnis sétzen (каго-н. A); verkünden, bekánnt geben*, mítteilen (пра што-н. A)

апро́ч прыназ. áußer (D), áusgenommen (A);

апро́ч таго́ áußerdem; überdies [überdíes]; darüber hináus;

апро́ч таго́, што… ábgesehen davón, dass…

аціра́цца

1. sich réiben* (аб што-н. an D);

2. (быць без пэўнага занятку) fáulenzen vi; úntätig herúmlungern

вазі́ць fáhren* vt; bríngen* vt, hólen vt (прывозіць);

вазі́ць што-н на та́чцы mit dem Kárren etw. fáhren*

адухаві́ць, адухаўля́ць

1. (духоўна ўзвысіць) vergéistigen vt, idealisíeren vt;

2. (жывёл, прыроду) géistige Fähigkeiten zúsprechen* (што-н. D)