Verbum

злачы́нства, -а, н.

Грамадска небяспечнае дзеянне, якое парушае закон і падлягае крымінальнай адказнасці.

Дзяржаўнае з.

З. супраць чалавецтва.

злашча́сны, -ая, -ае.

Які паслужыў прычынай няшчасця, непрыемнасці.

З. выстрал.

|| наз. злашча́снасць, -і, ж.

злая́касны, -ая, -ае.

Вельмі небяспечны для жыцця.

Злаякасная пухліна.

|| наз. злая́каснасць, -і, ж.

зла́яць, зла́ю, зла́еш, зла́е; злай; зла́яны; зак., каго-што.

Моцна аблаяць.

зле́ва, прысл.

З левага боку.

З. ад дарогі.

зле́глы, -ая, -ае.

Які прыгнуўся да зямлі, палёг.

Злеглая збажына.

|| наз. зле́гласць, -і, ж.

зле́гчы, зля́гу, зля́жаш, зля́жа; злёг, зле́гла; зляж; зак.

1. Захварэўшы, надоўга легчы ў пасцель.

Старая злегла ад моцнай прастуды.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыгнуцца да зямлі, палегчы (пра злакавыя расліны).

Жыта злегла.

|| незак. зляга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зле́гчыся, 1 і 2 ас. не ўжыв., зля́жацца; злёгся, зле́глася; зак.

Ушчыльніцца, змяцца ад доўгага ляжання.

Снег злёгся.

Сена злеглася.

|| незак. зляга́цца, -а́ецца.

зледзяне́лы, -ая, -ае.

1. Які пакрыўся лёдам, ператварыўся ў лёд.

Зледзянелая дарога.

2. Халодны, як лёд; адубелы.

Зледзянелыя рукі.

зледзяне́ць гл. ледзянець.