кабашо́н

(фр. cabochon)

каштоўны камень, якому пры шліфоўцы нададзена форма выпуклай з аднаго боку лінзы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

картэзія́нцы

[ад лац. Cartesius = лацінізаваная форма прозвішча фр. філосафа R. Descartes (1596—1650)]

паслядоўнікі картэзіянства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ксерафо́рм

(ад ксера- + форма)

жоўты парашок, які выкарыстоўваецца ў прысыпках і мазях як антысептычны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

парамарфо́за

(ад пара- + гр. morphe = форма)

від псеўдамарфозы, які ўтвараецца пры паліморфных зменах крышталічнай структуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

псеўдамарфо́зы

(ад псеўда- + -марфоз)

крышталі, форма якіх не адпавядае ўнутранай структуры мінералу, які ўтварае іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

V, v

[vi:]

n., pl. V's, v’s

1) два́ццаць друга́я лі́тара анге́льскага альфабэ́ту

2) V-падо́бная фо́рма

3) ры́мская лі́чба пяць

4) знак перамо́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кшталт ’манера’ (Нас., Яруш., Мядзв., Гарб.), ’падабенства, форма’ (Гарб.), ст.-бел. кшталтъ ’форма’. Праз польск. kształt ’форма’ з с.-в.-ням. gestalt ’тс’ (Булыка, Запазыч., 183–184; Слаўскі, 2, 280–281).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

склон, ‑у, м.

Граматычная катэгорыя іменных часцін мовы, у якой выражаюцца семантыка-сінтаксічныя адносіны паміж словамі; форма іменнай часціны мовы. Развіццё катэгорыі склону ў славянскіх мовах. □ Змяненне назоўнікаў па склонах называецца скланеннем. Граматыка.

•••

Вінавальны склон — склон, які адказвае на пытанні: каго? што?

Давальны склон — склон, які адказвае на пытанні: каму? чаму?

Месны склон — склон, які адказвае на пытанні: аб кім? аб чым?, ужываецца толькі з прыназоўнікам.

Назоўны склон — зыходная склонавая форма, у якой назоўнік ужываецца як назва асобы, прадмета, з’явы; адказвае на пытанні: хто? што?

Родны склон — склон, які адказвае па пытанні: каго? чаго?

Творны склон — склон, які адказвае на пытанні: кім? чым? і абазначае прыладу або спосаб дзеяння.

Ускосныя склоны — усе склоны, акрамя назоўнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АГА́

(цюрк. пан, старэйшы брат),

тытул малодшых і сярэдніх военачальнікаў у Асманскай імперыі. Надаваўся таксама камандзіру янычараў і начальнікам некаторых груп прыдворных слуг, часам генеральскі чын (напр., янычарскі ага). У сучаснай Турцыі форма звароту да заможнага землеўладальніка, радзей — складовая частка імя.

т. 1, с. 68

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

dyniowaty

dyniowat|y

1. гарбузападобны; падобны на гарбуз;

~y kształt — гарбузападобная форма;

2. ~e мн. бат. гарбузовыя (Cucurbitaceae)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)