прэпазі́цыя, ‑і, ж.

Становішча слова або сказа перад іншым словам або сказам, звязаным з ім.

[Ад лац. praepositio — пастаноўка ўперадзе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдупліка́цыя, ‑і, ж.

Спец. Словаўтварэнне пры дапамозе падваення асновы слова (напрыклад: чуць-чуць, ледзь-ледзь).

[Ад лац, reduplicatio — падваенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семіты́зм, ‑а, м.

У лінгвістыцы — слова, моўны зварот, выраз, запазычаныя з якой‑н. семіцкай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словасклада́нне, ‑я, н.

Утварэнне новых слоў шляхам злучэння ў адно слова дзвюх або некалькіх асноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schlágwort

n -(e)s, -e i -wörter

1) тра́пнае сло́ва

2) ло́зунг

3) загало́ўнае сло́ва (у слоўніку); загало́вак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пэ́ўна​I прысл, пабочн. слова (магчыма) wáhrscheinlich, vielléicht; (відавочна) sícher, bestímmt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прыназо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: службовае слова, з дапамогай якога выражаюцца адносіны паміж галоўнымі і залежнымі кампанентамі словазлучэння, напр.: ад (сцяны), па (полі), перад (домам) і пад.

|| прым. прыназо́ўнікавы, -ая, -ае.

Прыназоўнікавае словазлучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сэнс, -у, м.

1. Унутраная сутнасць, лагічнае значэнне чаго-н., якое спасцігаецца розумам.

С. слова (яго значэнне). С. рамана.

2. Мэта, разумная аснова чаго-н.

С. жыцця.

С. работы.

|| прым. сэ́нсавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

derivative

[dɪˈrɪvətɪv]

1.

adj.

1) Ling. вытво́рны (сло́ва)

2) Math. вытво́рны (фу́нкцыя)

3) неарыгіна́льны

2.

n.

вытво́рнае ад агу́льнага, дэрыва́т -у m. (сло́ва, хімі́чнае рэ́чыва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

лі́пкі

1. ли́пкий; кле́йкий;

~кая гразь — ли́пкая грязь;

2. перен. ли́пкий;

~кія сло́вы — ли́пкие слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)