прия́тно нареч., безл., в знач. сказ. прые́мна;
прия́тно па́хнет прые́мна па́хне;
э́то о́чень прия́тно гэ́та ве́льмі прые́мна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
необходи́мо
1. безл., в знач. сказ. неабхо́дна; (очень нужно) (ве́льмі) трэ́ба, (ве́льмі) патрэ́бна;
2. нареч. неабхо́дна; абавязко́ва;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сму́тно
1. нареч. (неотчётливо) невыра́зна, няя́сна; цьмя́на;
2. нареч., безл., в знач. сказ. (неспокойно, тревожно) неспако́йна, трыво́жна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
тру́дно нареч., безл., в знач. сказ. ця́жка;
ему́ тру́дно прихо́дится яму́ ця́жка прыхо́дзіцца;
тру́дно пове́рить ця́жка паве́рыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
тума́нно нареч.
1. тума́нна;
2. безл., в знач. сказ. тума́нна;
бы́ло сы́ро и тума́нно было́ сы́ра і тума́нна;
3. безл., в знач. сказ., перен. цьмя́на, тума́нна;
тума́нно в голове́, на душе́ цьмя́на (тума́нна) у галаве́, на душы́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зрэ́шты,
1. супраціўны злучнік. Злучае сказ (ці яго частку), які абмяжоўвае выказаную думку, сцвярджэнне; адпавядае па значэнню словам: «аднак», «усё ж». У творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча ёсць матывы, якія нагадваюць пропаведзь хрысціянскай пакорлівасці, цярпення, але зрэшты і ў гэтага пісьменніка праўда жыцця бярэ верх. Навуменка.
2. у знач. пабочн. Паказвае на раптоўную перамену гаворкі, на нерашучасць, хістанне пры выказванні. Аднак дарэмна паўстанцы Літвы (як, зрэшты, і царскія ўлады) чакалі прыбыцця судна. Г. Кісялёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паэ́ма, ‑ы, ж.
1. Вялікі вершаваны твор з апавядальным або лірычным сюжэтам. Лірычная паэма. □ У першапачатковы варыянт паэмы «Сцяг брыгады» была ўключана невялікая песня-легенда пра музыку-цымбаліста. Гіст. бел. сав. літ.
2. перан. Пра што‑н. прыгожае, велічнае, незвычайнае. Нашы дні — паэмы-былі, Сказ нідзе нячуты. Колас. Сама ты, радзіма, жывая паэма. Глебка.
3. Музычны твор свабоднай формы з лірычным зместам. У канцэртах аркестра гучалі ўсе сімфоніі Чайкоўскага, яго ўверцюры, паэмы. «Беларусь».
[Грэч. póiēma.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перабудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
1. Унесці змены ў будову чаго‑н., пабудаваць іначай. Перабудаваць прадпрыемства. □ Неўзабаве зноў прыехаў малады цясляр. — Трэба, — кажа, — дом нанава перабудаваць. Іначай нічога не будзе. Якімовіч.
2. Унесці змены ў сістэму, арганізацыю, парадак чаго‑н. Перабудаваць працу школы. Перабудаваць кіраўніцтва прамысловасцю. Перабудаваць лекцыю. □ [Пауль] прачытаў гэтыя словы па-руску, пераклаў на нямецкую мову, перабудаваў нямецкі сказ так, каб ён гучаў найбольш прыгожа. Шамякін. // Змяніць карэнным чынам. Перабудаваць свет. Перабудаваць жыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сі́нтаксіс, ‑а і ‑у, м.
1. ‑у. Уласцівыя пэўнай мове спосабы спалучэння слоў у словазлучэнні і сказы, а таксама раздзел граматыкі, які вывучае сказ і спосабы спалучэння слоў у сказе. Асноўнымі раздзеламі граматыкі з’яўляюцца марфалогія і сінтаксіс. Граматыка. // Сукупнасць сінтаксічных з’яў, характэрных для твораў таго ці іншага пісьменніка. Намагаючыся арганічнага сплаву лірычнай, эмацыянальнай плыні з бытавой, апісальнай, Янка Брыль стварае ў рамане свой сінтаксіс. Юрэвіч.
2. ‑а. Кніга, падручнік, прысвечаныя вывучэнню дадзенага аддзела граматыкі.
[Грэч. syntaxis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
temporal [ˈtempərəl] adj.
1. све́цкі; людскі́;
thelords temporal све́цкія чле́ны пала́ты ло́рдаў
2. часо́вы, міну́чы;
the temporal and the eternal тле́ннае і ве́чнае;
a temporal pause ling. тэмпара́льная па́ўза;
a temporal clause ling. дада́ны сказ ча́су
3. anat. скро́невы;
a temporal vein скро́невая ве́на
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)