Вудо́тка ’маленькая рыба, дробязь, аўдотка’ (Бяльк.). Гл. аўдотка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вусцерка ’рыба, Blicca bjoerkna’ (КТС). Гл. гусцера ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кле́йка ’рыба верхаводка’ (Янк. I, Крыв.). Гл. клея.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піськіж ’рыба піскуне’ (Бяльк.). Варыянт да піскаж (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сакла ’рыба, від сіга’ (бых., Рам. 8). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клёв рыб. / хоро́ший, плохо́й клёв (ры́ба) до́бра, дрэ́нна бярэ́цца;

клёв щу́ка начина́ет весно́й шчупа́к пачына́е бра́цца вясно́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нерасці́лішча Месца, дзе нерастуе рыба (БРС). Тое ж не́расцішча, нерасце́лішча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пло́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Невялікая прэснаводная рыба сямейства карпавых. Цяпер па рацэ плылі плоткі і малыя акуні, вусцёркі і яшчэ нейкая дробязь. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лешч, ляшча, м.

Прэснаводная рыба сямейства карпавых з плоскім целам. Вільнуўшы некалькі разоў бліскучым хвастом, ля маёй лодкі вынырнуў шырокі, як дошка, лешч і лёг на бок. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склява́ць, склюю, склюеш, склюе; склюём, склюяце, склююць; зак., каго-што.

Клюючы, з’есці. Скляваць зерне. □ Вішанькі ў садочку Могуць пераспець, Вераб’і склююць іх... Корбан. / Пра рыбу. Рыба склявала чарвячка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)