экспро́мт
(лац. expromtus = гатовы)
1) твор (паэтычны, музычны), створаны адразу, у момант выканання;
2) кароткая прамова, сказаная без папярэдняй падрыхтоўкі;
3) невялікая музычная п’еса, напісаная ў свабоднай форме.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
coach
[koʊtʃ]
1.
n.
1) карэ́та f.
2)
а) пасажы́рскі ваго́н
б) турысты́чны аўто́бус
в) турысты́чная кля́са (на самалёце)
3) трэ́нэр -а, інстру́ктар -а, рэпэты́тар -а m.
a drama coach — тэатра́льны інстру́ктар
a music coach — музы́чны інстру́ктар
2.
v.
1) трэнірава́ць
2) навуча́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
інструме́нт м спец, тс перан
1. Instrumént n -(e)s, -e, Wérkzeug n -(e)s, -e, Gerät n -(e)s, -e;
ша́нцавы інструме́нт вайск Schánzzeug n -(e)s;
чарцёжныя інструме́нты Zéichengeräte pl;
2.: муз музы́чны інструме́нт Musíkinstrument n;
стру́нны інструме́нт Stréichinstrument n;
духавы́ інструме́нт Blásinstrument n;
уда́рны інструме́нт Schlágzeug n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
канцэ́рт м
1. Konzért n -(e)s, -e, Musíkabend m -(e)s, -e;
канцэ́рт лёгкай му́зыкі Unterháltungskonzert n;
канцэ́рт арга́ннай му́зыкі Órgelkonzert n;
канцэ́рт па зая́ўках Wúnschkonzert n;
канцэ́рт маста́цкай самадзе́йнасці Kultúrprogramm n -s, -e;
ве́сці канцэ́рт durch das Prográmm führen;
2. (музычны твор) Konzért n -(e)s, -e;
◊ кашэ́чы канцэ́рт Kátzenmusik f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
канцэ́рт, ‑а, М ‑рце, м.
1. Публічнае выкананне інструментальных, вакальных музычных твораў, а таксама харэаграфічных, дэкламацыйных і інш. нумароў па пэўнай праграме. Сімфанічны канцэрт. Канцэрт мастацкай самадзейнасці. Эстрадны канцэрт. □ Крысціна не магла не быць у трывозе за тое, што яе няма вось на гэтым канцэрце, што яна не слухае, як спявае яе малодшая сястра. Кавалёў.
2. Буйны музычны твор для аднаго інструмента ў суправаджэнні аркестра. Канцэрт для фартэп’яна з аркестрам. Скрыпічны канцэрт.
•••
Кашэчы канцэрт — а) пра завыванне катоў; б) пра бязладныя спевы, музыку і інш.
[Фр. concert.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арабе́ска
(іт. arabesco = арабскі)
1) складаны арнамент у выглядзе прыгожа пераплеценых геаметрычных фігур і лісцяў, кветак, раслін, жывёл;
2) невялікі музычны твор з арнаментаваным (гл. арнаментыка 2) меладычным малюнкам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
march
[mɑ:rtʃ]
1.
v.i.
1) маршырава́ць
2) ісьці́ пава́жнай хадо́ю
3) ісьці́ напе́рад
2.
v.t.
1) (off) адво́дзіць каго́
2) міна́ць, прахо́дзіць ма́ршам
3.
n.
1) марш -у m. (перахо́д во́йска пахо́дным пара́дкам)
2) марш -у m. (музы́чны твор)
3) разьвіцьцё n., хада́ f. (падзе́яў)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гімн, ‑а, м.
1. Урачыстая песня, прынятая як сімвал дзяржаўнага або класавага адзінства. Дзяржаўны гімн Савецкага Саюза. «Інтэрнацыянал» — міжнародны пралетарскі гімн, партыйны гімн КПСС і іншых камуністычных партый. □ Вялікае пашырэнне гімны атрымалі ў перыяд французскай буржуазнай рэвалюцыі канца XVIII ст. Выключнай папулярнасцю тады карысталася «Марсельеза» Ружэ дэ Ліля, якую французскі Канвент прызнаў нацыянальным гімнам рэспублікі. А. Макарэвіч.
2. Увогуле хвалебная песня або музычны твор у гонар каго‑, чаго‑н. Гімн жыццю. Гімн чалавеку працы. □ Паэт спяваў гімн свабодзе народа і ўсім палымяным сэрцам сваім заклікаў на бой за яе. Майхровіч.
[Грэч. hýmnos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анса́мбль, ‑я, м.
1. Мастацкая зладжанасць у якім‑н. выкананні (харэаграфічным, музычным). Новы выканаўца ўносіў у спектакль свае адценні, і трэба было, каб яны гарманічна ўліліся ў агульны ансамбль спектакля. «Полымя». // Стройнае адзінства частак чаго‑н. цэлага. Архітэктурны ансамбль. Гарадскі ансамбль. □ Злучаныя паміж сабою крылы будынка ўтвараюць прыгожы ансамбль вакол двара. «Маладосць».
2. Група артыстаў, якія выступаюць разам і складаюць адзіны мастацкі калектыў. Ансамбль песні і танца. □ Пасля лекцыі выступаў калгасны ансамбль, а затым пачаліся агульныя танцы. Дуброўскі.
3. Музычны твор для некалькіх музыкантаў ці спевакоў. Дуэт цымбалаў — прыгожы ансамбль. «Маладосць».
[Фр. ensemble — разам.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прапе́ць, ‑пяю, ‑пяеш, ‑пяе; ‑пяём, ‑пеяце; зак., што.
1. і без дап. Утварыць голасам музычныя гукі, выканаць голасам музычны твор. Прапець гімн. Прапець мелодыю. // Вымавіць нараспеў. Дзяўчына тым часам зусім супакоілася і з какецтвам прапела: — Малады чалавек, дазвольце ваш галаўны ўбор і паліто! Карпюк. // Утварыць пявучы гук (гукі). Прапелі пеўні галасіста. Даўно мінуў паўночны час. Танк. // Праляцець з пявучым гукам. Першая куля прапела над галавою, збіўшы з хвоі кару. Лупсякоў.
2. Разм. Страціць голас ад спявання. Прапець голас.
3. і без дап. Пець некаторы час. Прапець увесь вечар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)