Verbum

здра́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто здрадзіў каму-, чаму-н., прадаў каго-, што-н.

З. народа.

|| ж. здра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. здра́дніцкі, -ая, -ае.

падбрэ́хваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Суправаджаць што-н. брэхам, брахаць час ад часу.

2. перан., каму. Нагаворваць, даносіць на каго-н. (пагард.).

|| наз. падбрэ́хванне, -я, н.

падно́жка², -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (разм.).

Удар нагой па назе ці падстаноўка нагі пад нагу іншага чалавека, каб паваліць яго.

Даць падножку каму-н.

дары́ць, дару́, до́рыш, до́рыць; до́раны; незак. каму-чаму каго-што.

Даваць у якасці падарунка, аддаваць бясплатна.

Д. кветкі.

Д. сваёй увагай (перан.).

|| зак. падары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны.

адфутбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; зак., каго-што (разм., перан.).

Пазбавіцца ад каго-, чаго-н., перадаўшы ці пераслаўшы каму-н. другому.

А. скаргу другому.

|| незак. адфутбо́льваць, -аю, -аеш, -ае.

акрэдыты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Грашовы дакумент, у якім змяшчаецца распараджэнне адной крэдытнай установы другой аб выплаце каму-н. пэўнай сумы грошай.

|| прым. акрэдыты́ўны, -ая, -ае.

амі́нь, а́мэн, часц., у знач. вык.

1. Заключнае слова пропаведзі, малітвы ў знач. «так», «сапраўды».

2. наз., м. (толькі Н адз.), каму-чаму. Канец (уст.).

Цяпер яму а.

папярэ́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто папярэднічаў каму-н. у чым-н., сваёй дзейнасцю падрыхтаваў што-н.

Духоўная спадчына папярэднікаў.

|| ж. папярэ́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

уяві́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., уя́віцца; зак., каму.

Узнікнуць ва ўяўленні або (безас.) здацца, паказацца.

Яму ўявілася будучае.

Мне ўявілася, што наперадзе — абрыў.

|| незак. уяўля́цца, -я́ецца.

чырвані́ць, -ваню́, -во́ніш, -во́ніць; -во́нены; незак., каго-што.

1. Рабіць чырвоным, барвовым, надаваць чырвоны колер каму-, чаму-н.

Узыходзіла сонца і чырваніла неба.

2. Фарбаваць у чырвоны колер.