пра́дзены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прасці.

2. у знач. прым. Зроблены, выкананы пры дапамозе прадзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руберо́йд, ‑у, М ‑дзе, м.

Матэрыял для пакрыцця даху або для ізаляцыі, зроблены з кардону, прамочанага спецыяльным саставам.

[Ад лац. ruber — чырвоны і грэч. éidos — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сму́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да смушка. Смушкавая авечкагадоўля. Смушкавыя пароды авечак. // Зроблены са смушка. Смушкавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сурка, належыць яму. Сурковая нара. // Зроблены з футра сурка. Сурковы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ўсадкі. Усадачныя ракавіны ў метале. // Зроблены з разлікам на ўсадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хахулёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хахулі. Хахулёвая нара. Хахулёвы корм. // Зроблены з футра хахулі. Хахулёвы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яно́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць яноту. Янотавае футра.

2. Зроблены з футра янота. Янотавы каўнер. Янотавая шуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясянёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ясеня, уласцівы яму. Ясянёвы парастак. // Зроблены з драўніны ясеня. Ясянёвая мэбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Знак, зроблены на чым-н., метка.

З. на дрэве.

2. Кароткі запіс.

Зрабіць заметку ў блакноце.

3. Кароткае паведамленне ў друку.

З. ў газеце.

◊

На заметку ўзяць каго-што (разм.) — звярнуўшы на каго-, што-н. увагу, запомніць, запісаць.

|| прым. заме́тачны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

суцэ́льны, -ая, -ае.

1. Які цягнецца без прамежкаў, цалкам займае сабой усю прастору.

Суцэльная паласа асфальту.

2. Такі, які ахоплівае ўсіх ці ўсё; паўсюдны, усеагульны.

Суцэльная электрыфікацыя.

3. Зроблены з аднаго кавалка; не састаўны.

Падлога з суцэльных дошак.

Суцэльная парода (якая не падзяляецца на пласты па сваёй структуры).

|| наз. суцэ́льнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)