падлыжачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пад ніжняй часткай грудной клеткі, пад лыжачкай (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудыментарны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які з’яўляецца рудыментам, знаходзіцца ў недаразвітым стане; астаткавы.

•••

Рудыментарны орган гл. орган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скатол, ‑у, м.

Спец. Прадукт гніення бялкоў, які знаходзіцца ў кале і падае яму характэрны пах.

[Ад грэч. skatós — кал, бруд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улітка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Частка ўнутранага вуха, дзе знаходзіцца гукаўспрымальны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зеніт назоўнік | мужчынскі род

  1. У астраноміі: найвышэйшы пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца прама над галавой наглядальніка.

  2. пераноснае значэнне: Вышэйшая ступень, вяршыня чаго-н. (высокае).

    • З. славы.

|| прыметнік: зенітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абалона назоўнік | жаночы род

  1. Частка даліны ракі, якая ў паводку заліваецца вадою.

    • Прылесная балоцістая а.

  2. Малады слой драўніны, што знаходзіцца паміж стрыжнем і карою.

|| прыметнік: абалонны.

  • Абалонныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мязга назоўнік | жаночы род

  1. Мяккая частка дрэва, што знаходзіцца паміж карой і драўнінай.

    • Сасновая м.

  2. Маса, якая атрымліваецца пасля расцірання чаго-н.

    • Бульбяная м.
    • Вінаградная м.

|| прыметнік: мязговы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

веданне назоўнік | ніякі род

  1. Знаёмства з чым-н., валоданне чым-н.

    • В. жыцця.
    • З веданнем справы.
    • В. замежнай мовы.

  2. Падпарадкаванне, распараджэнне, кіраванне (кніжнае).

    • Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падапечны прыметнік | размоўнае | афіцыйнае

Які знаходзіцца пад чыёй-н. апекай.

  • Падапечнае дзіця.
  • Паклапаціцца пра сваю падапечную (назоўнік).
  • Падапечная тэрыторыя (уключаная ў міжнародную сістэму апекі пры Арганізацыі Аб’яднаных Нацый).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

правафланговы прыметнік

  1. Які знаходзіцца, размешчаны на правым флангу.

    • П. баец.
    • Раўняцца на правафланговых (назоўнік).

  2. пераноснае значэнне: Чалавек, на якога патрэбна раўняцца ў працы, што служыць прыкладам для іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)