сіго́вы сиго́вый;

~вая ікра́ — сиго́вая икра́;

~вая начы́нка — сиго́вая начи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцярля́джы стерля́жий;

~джая ікра́ — стерля́жья икра́;

~джая ю́шка — стерля́жья уха́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карасёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карася. Карасёвая ікра. // Прыгатаваны з карася. Карасёвая юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеўружы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сяўругі. Сеўружыная ікра. // Прыгатаваны з сяўругі. Сеўружыная юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцярля́джы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сцерлядзі. Сцярляджая ікра. // Прыгатаваны са сцерлядзі. Сцярляджая юшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабачко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабачка, кабачкоў. Кабачковае поле. Кабачковае семя. // Прыгатаваны з кабачкоў. Кабачковая ікра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́рыусавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да харыуса. Харыусавая ікра. // у знач. наз. ха́рыусавыя, ‑ых. Сямейства рыб падатрада ласосевых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясты́к, ‑а, м.

Ікра, вынятая з асятровых і часцікавых рыб, разам з плеўкай, якая яе акружае. // Плеўка ад ікры.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мяра́нка ’невялікая яма, запозненая вадой’ (лях., Сл. Брэс.). Да прасл. тегпа (укр. мерена, мерёнька ’жабіна ікра’), якое з уграфін. моў. Параўн. хантыйск. марэн, мансійск. ма°рнэ ’ікра’, ’жабіны малькі’ (ЕСУМ, 3, 440).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

салама́ндравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саламандры, належыць ёй. Саламандравая ікра. // у знач. наз. салама́ндравыя, ‑ых. Сямейства хвастатых земнаводных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)