1. Начная птушка атрада сеўцападобных з шэра-пясчаным апярэннем, якая сустракаецца на поўдні Беларусі.
2.Абл. Назва невялікай азёрнай рыбкі; род дробнай плоткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пухле́ц Рыхлая зямля светлага колеру (Лёзн.); шэра-белая глеба (Пол.). Тое ж пухля́к (Лёзн.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
аўтама́тчык, ‑а, м.
1. Рабочы, які абслугоўвае аўтамат (у 1 знач.). Токар-аўтаматчык.
2. Баец, узброены аўтаматам (у 2 знач.). Голуб памятаў, як паласнула шэра-зялёную нямецкую калону першая чарга яго аўтаматчыкаў...Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэнанты́т
[ад англ. S. Tennant = прозвішча англ. хіміка (1761—1815)]
мінерал падкласа складаных сульфідаўшэра-стальнога колеру.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Була́ны ’буланы, шэра-жоўты, палавы’ (БРС, Шат., Бяльк.). Рус.була́ный, укр.була́ний, польск.bułany. Запазычанне з цюрк.bulan. Гл. Фасмер, 1, 238. Параўн. Шанскі, 1, Б, 222. Ст.-бел.буланый сустракаецца ўжо ў помніках XVI ст. (Булыка, Запазыч.). Гл. яшчэ Адзінцоў, Этимология, 1971, 201–204.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hoar
[hɔr]1.
adj.
1) бе́лы, шэ́ра-бе́лы
2) сівы́; стары́; да́ўні, стараве́чны
2.
n.
1) сівізна́f.
2) шэ́рань f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
даўнава́та, прысл.
Разм. Даволі даўно. А жыла асоба гэта Не сягоння, — даўнавата, Калі шмат было паэтаў, А паэзіі не надта.Крапіва.Тут Зося не была даўнавата, і таму нават знаёмы шэра-блакітны гмах здаўся ёй па-новаму прыгожым — асабліва стройным і дарагім.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
селе́н
(н.-лац. selenium, ад гр. selene = месяц)
хімічны элемент, шэра-чорны металоід, які выкарыстоўваецца пры вырабе фотаэлементаў і шкла.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
бугласо́ід
(н.-лац. buglossoides)
травяністая расліна сям. бурачнікавых з шэра-зялёным лісцем і дробнымі белаватымі кветкамі, пашыраная ў розных кліматычных зонах; пустазелле.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
выгіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1.Незак.да выгнуцца.
2. Згінацца то ў адзін, то ў другі бок, прымаць звілісты напрамак. К[у]рчылася, выгіналася шэра-цёмная гадзюка.Грамовіч.То цераз алешнік, то праз дубнякі, То борам, нібыта жалезная змейка, Паўзе, выгінаецца вузкакалейка.Зарыцкі.
3.Зал.да выгінаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)