аква́рыум, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Штучны вадаём або шкляная пасудзіна з вадой для ўтрымання рыб, водных жывёлін і раслін.

2. перан. Памяшканне з празрыстымі сценамі (разм.).

|| прым. аква́рыумны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Акварыумнае рыбаводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наэлектрызава́цца сов., прям., перен. наэлектризова́ться;

шкляна́я па́лачка ~ва́лася — стекля́нная па́лочка наэлектризова́лась;

гледачы́ ~ва́ліся — зри́тели наэлектризова́лись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

partition​1 [pɑ:ˈtɪʃn] n.

1. перагаро́дка;

a glass/wooden partition шкляна́я/драўля́ная перагаро́дка

2. раздзе́л, падзе́л;

the partition of a country раздзе́л краі́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

frit

[frɪt]

1.

n.

распла́ўленая шкляна́я су́месь, фры́та f.

2.

v.t.

сьпяка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кілі́шак, ‑шка, м.

Невялікая шкляная пасудзіна на ножцы; чарка. Хрустальны кілішак. // Колькасць напітку, што можа змясціцца ў такой пасудзіне. Выпіць кілішак гарэлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рындэ́лак ’паўлітровая шкляная банка’ (Сцяшк. Сл.), ’рынка, пасудзіна з ручкай’ (Сл. Гродз.). З польск. rondel.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

піпе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Шкляная трубачка з гумавым наканечнікам, пры дапамозе якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па каплях.

[Ад фр. pipette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szklarnia

ж.

1. шкляная майстэрня;

2. цяпліца; шклярніца, аранжарэя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ду́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Прыгатаваны шляхам выдзімання. Дутая шкляная пасудзіна. // Напоўнены паветрам; надуты. Дутыя шыны.

2. перан. Разм. Наўмысна перабольшаны; несапраўдны, фальшывы. Дутыя лічбы. Дутая слава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́н

(ад іт. caraffma)

шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)