ха́кі,
1. прым. нескл. Шаравата-зялёны, зелянковы. І сярод.. [людзей] быў рослы хлопец у лёгкім шэрым паліто, з-пад якога выглядвала вайсковая гімнасцёрка і штаны колеру хакі. Марціновіч.
2. нескл., н. Тканіна або форменнае адзенне такога колеру. Быць апранутым у хакі.
[Ад інд. khaki — колер гразі, зямлі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́нга
(н.-лац. mungo)
млекакормячае сям. віверавых шаравата-бурай афарбоўкі, пашыранае ў Афрыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нязбы́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны. Нязбытная мара. Нязбытныя планы.
2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца. У шаравата-блеклых вачах.. [батрака] заставаўся той самы нязбытны сум і спалох, за якімі — па выгляду — ні смелай думкі, ні дужага смеху. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
полібазі́т
(ад полі- + гр. basis = аснова)
мінерал класа сульфасолей шаравата-чорнага колеру; руда серабра.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ха́кі
(хіндзі khäki = колер гразі)
1) прыродныя паглыбленні сярод такыраў, якія ў перыяд дажджу запаўняюцца вадой і ператвараюцца ў непралазную гразь;
2) шаравата-зялёны колер;
3) тканіна шаравата-зялёнага колеру і форменнае адзенне з яе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ге́лда Неўрадлівая шаравата-белая глеба; зямля, якую цяжка апрацоўваць (Пол.). Тое ж брак, нішчы́мніца, посніца, пустальга́ (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
ВУ́СЦЕ,
радовішча мелу каля в. Вусце Чэрыкаўскага р-на Магілёўскай вобл. Пластавы паклад прымеркаваны да верхнемелавых адкладаў. Мел белы, шаравата-белы, трэшчынаваты. Разведаныя запасы 23 млн. т. Магутнасць карыснай тоўшчы 4,9—16,8 м, ускрыша 0,2—9,4 м. Прыдатны для вытв-сці вапны.
т. 4, с. 296
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
падзо́л, ‑у, м.
1. Бедная солямі глеба шаравата-белага колеру. Адразу ж унізе пачыналася.. узараная палоска зямлі.. Далей, к балоту, бялеў падзол. Асіпенка. Хопіш глыбей на няўгноеным участку, вывернеш падзол — і ўраджай прапаў. Дуброўскі. Чарнеў бульбянішчаў сівы падзол. Танк.
2. Уст. Сумесь попелу з вапнай, якая ўжывалася ў гарбарнай прамысловасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гадаліні́т
(ад гадаліній)
рэдкі мінерал з групы сілікатаў ад светла-шаравата-зялёнага да чорнага колеру са шкляным бляскам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыдымі́т
(ад гр. tridymos = трайны)
мінерал класа сілікатаў белага, шаравата-белага колеру, часам бясколерны, выкарыстоўваецца як вогнетрывалы матэрыял.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)