sznur

м.

1. вяроўка; шнур;

sznur do bielizny — вяроўка;

2. шнур, ключ; чарада;

sznur wozów — чарада (шэраг) вазоў;

sznur pereł — шнурок жэмчугу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зазеляне́ць, ‑ее; зак.

1. Пачаць зелянець; зрабіцца зялёным. На шырокім полі, дзе цімафееўка і канюшына зазелянелі, пасецца чарада кароў. Бялевіч. Берагі густа зазелянелі асакой і аерам. Якімовіч.

2. Паказацца, вылучыцца сваім зялёным колерам. Уперадзе зазелянеў дах школы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рай, ‑ю, м.

1. Цёплы край, куды вылятаюць на зіму пералётныя птушкі. Той год птушкі доўга не адляталі ў вырай: стаяла цёплая, пагодлівая восень. Грамовіч.

2. Чарада пералётных птушак. Высока ў небе, працяжна курлыкаючы, ляцеў жураўліны вырай. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цецяру́к, цецерука, м.

Птушка сямейства цецеруковых атрада курыных з чорным (у самак — стракатым) апярэннем. На белыя галіны бяроз садзіцца чарада цецерукоў. Ігнаценка. На гэтым месцы цецерукі збіраюцца такаваць, гуляюць, б’юцца. Маўр.

•••

Цецярук глухі — пра чалавека, які кепска чуе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

swarm​1 [swɔ:m] n.

1. рой; чарада́, пло́йма, гурма́;

a swarm of mosquitoes рой камаро́ў

2. мно́ства; нато́ўп;

a swarm of children нато́ўп дзяце́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вараннё, ‑я, н., зб.

1. Чарада варон. Над свежай раллёй каркала і круцілася, ходзячы за плугамі, вараннё. Краўчанка.

2. перан. Разм. Пра зайздросных, прагных людзей, якія імкнуцца пажывіцца чужым дабром. Тут папаўся раннім ранкам Партызан Камінскі. Незлічона паляцела Варання ліхога. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сці́жма ’вялікая колькасць, мноства’ (ТСБМ; Клім., ЛА, 5), сюды ж і сці́жла ’чарада кароў’ (петрык., Шатал.). Гл. ціжма; пра другасны характар формаў з ‑ма гл. Мельнічук, Зб. Беладзеду, 165.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карава́н м.

1. (вьючных животных, судов) карава́н, -на м.;

2. (вереница) чарада́, -ды́ ж., ключ, род. ключа́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rúdel

n -s, - чара́да, ста́так;

er hat ein gánzes ~ Kínder у яго́ ку́ча дзяце́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

trzoda

ж. статак, чарада (пра свойскую жывёлу);

trzoda chlewna — пагалоўе свіней; свінні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)