цвёрда... (а таксама цверда...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову цвёрды, напр.: цвёрдаліставы, цвёрдалускаватыя, цвёрданасенны, цвёрдакаменны, цвёрдахарактарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́ла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

1. Голае месца, чыстая прастора.

2. Цвёрды круглы камяк зямлі, гліны.

|| прым. га́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ер лингв. (буква ъ) ёр, род. ёра м., цвёрды знак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяккава́ты, ‑ая, ‑ае.

Не вельмі цвёрды; пругкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пру́ткі, -ая, -ае.

1. Тое, што і пругкі.

Пруткія галіны дрэва.

2. Жорсткі, цвёрды.

Калошы былі мокрыя і пруткія.

|| наз. пру́ткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эбані́т, -у, М -ні́це, м.

Цвёрды матэрыял з вулканізаваных каўчукавых сумесей, які выкарыстоўваецца ў электратэхніцы і для іншых мэт.

|| прым. эбані́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвердава́ты, ‑ая, ‑ае.

Не зусім цвёрды. Цвердаваты яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвярдзе́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. цвёрды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэ́рствы, -ая, -ае.

1. Засохлы, цвёрды, сухі, нясвежы.

Ч. хлеб.

Чэрствая булка.

2. перан. Нячулы, бяздушны.

Ч. чалавек.

Чэрствая душа.

|| наз. чэ́рствасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́нкер, -ру м., мед.: мя́ккі ша́нкер мя́гкий шанкр;

цвёрды ша́нкер — твёрдый шанкр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)