эбані́т, -у, М -ні́це, м.

Цвёрды матэрыял з вулканізаваных каўчукавых сумесей, які выкарыстоўваецца ў электратэхніцы і для іншых мэт.

|| прым. эбані́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цвердава́ты, ‑ая, ‑ае.

Не зусім цвёрды. Цвердаваты яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвярдзе́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. цвёрды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэ́рствы, -ая, -ае.

1. Засохлы, цвёрды, сухі, нясвежы.

Ч. хлеб.

Чэрствая булка.

2. перан. Нячулы, бяздушны.

Ч. чалавек.

Чэрствая душа.

|| наз. чэ́рствасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ша́нкер, -ру м., мед.: мя́ккі ша́нкер мя́гкий шанкр;

цвёрды ша́нкер — твёрдый шанкр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

rock-hard [ˌrɒkˈhɑ:d] adj. цвёрды як ка́мень;

The bread was stale and rock-hard. Хлеб быў чэрствы і цвёрды як камень.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ёр, ‑а, м.

Даўнейшая назва літары «ъ» (цвёрды знак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дуб.

2. перан. Цвёрды, не прыдатны да яды (разм.).

Дубовыя яблыкі.

3. перан. Грубы, нязграбны, тупы (разм.).

Д. стыль.

Дубовая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

малібдэ́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, серабрыста-шэры цвёрды тугаплаўкі метал.

[Ад грэч. molybdos — свінец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unshakeable [ʌnˈʃeɪkəbl] adj. непахі́сны, цвёрды;

unshakeable faith непахі́сная ве́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)