коксахімі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хімічнай перапрацоўкі каменнага вугалю шляхам каксавання. Коксахімічны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесахі́мія, ‑і, ж.

Раздзел хіміі, які вывучае хімічныя ўласцівасці драўніны і прыёмы яе хімічнай перапрацоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́кінг, -а і -у, м.

1. -у. Перапрацоўка нафты і нафтапрадуктаў для атрымання бензіну і іншай сыравіны для хімічнай прамысловасці.

2. -а, мн. -і, -аў. Спецыяльная ўстаноўка для такой перапрацоўкі.

|| прым. крэ́кінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлары́ды, -аў, адз. хлары́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

1. Злучэнні хлору з іншымі элементамі.

Хларыд натрыю.

2. Мінералы, солі салянай кіслаты, якія шырока выкарыстоўваюцца ў хімічнай і харчовай прамысловасці.

|| прым. хлары́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

elimination [ɪˌlɪmɪˈneɪʃn] n. (of)

1. пазбаўле́нне; ліквіда́цыя; эліміна́цыя;

the elimination of chemical weapons ліквіда́цыя хімі́чнай збро́і

2. выключэ́нне; адсе́ў

3. забо́йства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

самаўзгарэ́цца, ‑рыцца; зак.

Спец. Загарэцца самаадвольна ў выніку ўзмоцненага акіслення, выкліканага прытокам паветра або хімічнай рэакцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрафарэ́з, ‑у, м.

Рух вадкасці і газу пад уздзеяннем электрычнага поля; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, фізіятэрапіі.

[Ад слова электра... і грэч. phórēsis — перамяшчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕЛГОРХІМПРА́М,

гл. Горнай і хімічнай прамысловасці Беларускі навукова-даследчы і праектна-канструктарскі інстытут.

т. 3, с. 75

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хемасі́нтэз, ‑у, м.

Спец. Працэс утварэння некаторымі мікраарганізмамі арганічных рэчываў з неарганічных (вуглекіслаты і вады) за кошт хімічнай энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензо́л, ‑у, м.

Бясколерная гаручая вадкасць з своеасаблівым пахам, якая атрымліваецца пры перагонцы вугалю, нафты і выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці.

[Фр. benzol.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)