памужне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які памужнеў, пасталеў. Я іду, бывалы воін, Памужнелы і худы, Не прывыкшы да спакойнай, Да цывільнае хады. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жылава́ты, ‑ая, ‑ае.

Мускулісты, жылісты. Андрэй сустрэў Арлоўскага на ганку. Гэта быў высокі худы чалавек, крыху сутулы, з вялізнымі жылаватымі рукамі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгару́кі, ‑ая, ‑ае.

З доўгімі рукамі. З выгляду гэта быў падлетак, худы, даўгарукі, з тонкай шыяй, а па хадзе, па прыгорбленай постаці — мужчына. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chudy

1. худы;

chudy jak szczapa — худы, як трэска;

2. неўрадлівы;

~a gleba — неўрадлівая глеба;

3. бедны; убогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

meager

[ˈmi:gər]

adj.

1) бе́дны, по́сны, мізэ́рны

a meager meal — по́сная е́жа

2) худы́

a meager face — худы́ твар

3) няпо́ўны, недастатко́вы, скупы́

a meager report — няпо́ўная справазда́ча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gaunt

[gɔnt]

adj.

1) схудне́лы, змарне́лы; худы́

2) пусты́, го́лы й пану́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

склераты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да склерозу. Склератычны працэс. // Які сведчыць аб склерозе; пашкоджаны склерозам. Склератычныя вены. □ [Антон] бледны і худы. На скулах склератычны румянец. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчу́плы, ‑ая, ‑ае.

Мізэрны, слабы, худы, нягеглы. Шыракаплечы, .. [хлопец] адчуваў сябе нязграбна ў пінжачку, відаць, пашытым на больш шчуплага чалавека. Паслядовіч. Худое, шчуплае цельца было нерухомым. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

angular [ˈæŋgjələ] adj.

1. вуглавы́; з во́стрымі вугла́мі

2. худы́, хударля́вы, кастля́вы, кашча́вы (пра чалавека);

a tall angular woman высо́кая хударля́вая жанчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́брыкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да выбрыкваць (у 1 знач.). Адзін худы, кашлаты конік бесперастанку цягаўся па поплаве — то кусане каго-небудзь, то заразліва выбрыкне. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)