тэакра́тыя, -і, ж.

Форма кіравання, пры якой палітычная ўлада належыць духавенству.

|| прым. тэакраты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

этымо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У мовазнаўстве: першапачатковае, зыходнае значэнне слова і яго форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

залаце́нькі сущ. (форма обращения) золото́й, зо́лотко ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паграні́чны в разн. знач. пограни́чный;

~ная паласа́ — пограни́чная полоса́;

~ная ва́рта — пограни́чная стра́жа;

~ная фо́рма — пограни́чная фо́рма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кубі́чны в разн. знач. куби́ческий;

к. буды́нак — куби́ческое зда́ние;

~ная фо́рма — куби́ческая фо́рма;

~ныя ме́ры — куби́ческие ме́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

неазнача́льны

1. неопредели́мый;

2. грам., мат. неопределённый;

~ная фо́рма дзеясло́ва — неопределённая фо́рма глаго́ла;

~нае ўраўне́нне — неопределённое уравне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

baking pan [ˈbeɪkɪŋˌpæn] n. фо́рма для пірага́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bound form [ˈbaʊndfɔ:m] n. ling. звя́заная фо́рма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мана́рхія, -і, мн. -і, -хій, ж.

Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

○

Абсалютная манархія — дзяржава, у якой уся ўлада належыць толькі манарху.

Канстытуцыйная манархія — форма дзяржаўнага ладу, пры якім улада манарха абмежавана канстытуцыяй.

Саслоўная манархія — форма феадальнай дзяржавы, пры якой улада манарха спалучаецца з органамі саслоўнага прадстаўніцтва дваран, духавенства і гараджан.

|| прым. манархі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

самаспале́нне, -я, н.

Спальванне самога сябе (як адно з праяўленняў фанатызму ці як форма сацыяльнага пратэсту).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)