образо́ванный​I

1. (созданный) утво́раны, ство́раны; (составленный) скла́дзены;

2. (сформированный) сфармірава́ны; ство́раны; (организованный) арганізава́ны; (основанный) заснава́ны; см. образова́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́лька, -і, ДМ ка́льцы, мн. -і, ка́лек, ж.

1. Празрыстая папера або тканіна, пры дапамозе якой знімаюцца дакладныя копіі з чарцяжоў і малюнкаў.

2. Копія чарцяжа, малюнка на такім матэрыяле.

3. У мовазнаўстве: слова або выраз, утвораны па ўзоры слова або выразу з іншай мовы.

Слова «самавызначэнне» — к. рускага «самоопределеные».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

язы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да языка (у 1 знач.). Язычныя нервы. Язычная мышца. Язычная века.

2. У лінгвістыцы — утвораны пры ўдзеле языка (у 2 знач.). Язычныя гукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэгало́за

(англ. trehalose, фр. trehalose, з тур.)

дыцукрыд, утвораны дзвюма рэшткамі глюкозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прызматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да прызмы, мае форму прызмы. Прызматычная форма. Прызматычнае шкло.

2. Утвораны прызмай (у 2 знач.). Прызматычны спектр.

3. Забяспечаны прызмай. Прызматычны бінокль. Прызматычная камера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуго́р ​1, ‑гра, м.

Рыба атрада касцістых, падобная на змяю. Тут былі доўгія, як змеі, вугры, страшныя вусатыя самы, паласатыя скумбрыі. Арабей.

вуго́р ​2, ‑гра, м.

Невялікі бугарок на скуры, утвораны тлушчавай пробкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адэназіндыфасфа́т

(ад адэназін + ды- + фасфат)

нуклеатыд, утвораны адэназінам і дзвюма рэшткамі фосфарнай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апака́рпны

(ад апа- + гр. karpos = плод)

утвораны двума свабоднымі песцікамі (пра тып гінецэю).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыпірамі́да

(ад ды- + піраміда)

шматграннік, утвораны дзвюма пірамідамі, якія як быццам злучаны асновамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

звано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Невялікі звон (у 1 знач.), а таксама прыстасаванне для гукавых сігналаў.

Дзвярны з.

Электрычны з.

2. Гук, гукавы сігнал, утвораны такім звонам ці спецыяльным прыстасаваннем.

Прагучаў з.

Тэлефонны з.

Заняткі пачынаюцца па званку.

|| памянш. звано́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. званко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)