Verbum

архаі́чны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабою архаізм, уласцівы даўніне; старадаўні, устарэлы.

А. стыль.

|| наз. архаі́чнасць, -і, ж.

арыстакраты́чны, -ая, -ае.

1. гл. арыстакратыя, арыстакратызм.

2. Прасякнуты арыстакратызмам, уласцівы арыстакрату; вытанчаны.

|| наз. арыстакраты́чнасць, -і, ж.

цемнатва́ры, -ая, -ае.

1. Які мае смуглявы, цёмны твар.

2. Які мае колер твару, уласцівы негроіднай расе.

выкрыва́льны, -ая, -ае.

Які выкрывае каго-, што-н.; уласцівы выкрыванню.

В. фельетон.

Выкрывальная сіла.

|| наз. выкрыва́льнасць, -і, ж.

лака́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Мясцовы, уласцівы толькі пэўнаму месцу; абмежаваны.

Лакальная вайна.

Лакальная сетка.

|| наз. лака́льнасць, -і, ж.

менталітэ́т, -у, М -тэ́це, м.

Вобраз мыслення, светаўспрымання, уласцівы асобе, групе людзей ці этнасу.

Нацыянальны м.

М. беларусаў.

жулікава́ты, -ая, -ае.

1. Схільны жульнічаць, махляваць.

Ж. чалавек.

2. Уласцівы жуліку; хітры.

Ж. выгляд.

|| наз. жулікава́тасць, -і, ж.

шко́льніцкі, -ая, -ае.

1. гл. школьнік.

2. Уласцівы школьніку, несур’ёзны, няварты дарослага чалавека.

Школьніцкая гарэзлівасць.

|| наз. шко́льніцтва, -а, н.

вяльмо́жны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца вяльможам; знатны (уст.).

В. пан.

2. Уласцівы вяльможы, зняважліва-паблажлівы (іран., неадабр.).

В. тон.

ле́нінскі, -ая, -ае.

Створаны У. І. Леніным, уласцівы У. І. Леніну, які адносіцца да паслядоўнага ажыццяўлення прынцыпаў ленінізму.

Л. стыль.