Píngpong

n -s, -s разм. насто́льны тэ́ніс, пінг-по́нг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Корт 1 ’грубая фабрычная тканіна’ (ТСБМ, Сцяшк.). Запазычанне з польск. kort ’тс’, якое з англ. cord ’тс’ (Слаўскі, 2, 499).

Корт 2 ’пляцоўка для гульні ў тэніс’ (ТСБМ). Англ. court (там жа, 2, 715). Новае запазычанне з англійскай мовы праз рускую (Шанскі, 2, 8, 336).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насто́льны в разн. знач. насто́льный;

~ная ля́мпа — насто́льная ла́мпа;

н. тэ́ніс — насто́льный те́ннис;

~ная кні́га — насто́льная кни́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяч, ‑а́, м.

Зроблены з пругкага матэрыялу шар для гульні, які адскаквае пры ўдары аб цвёрдую паверхню. Футбольны мяч. Хакей з мячом.

•••

Кручаны мяч — мяч, які пры палёце круціцца ў бок палёту (пры гульні ў валейбол, тэніс і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rückhand

f -, ~schlag

m -(e)s, -schläge уда́р зле́ва (тэніс)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэ́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад рэзаць (у 1–3 знач.).

2. у знач. прым. Разрэзаны на кавалкі, на часткі; парэзаны. Рэзаны сыр. Рэзаная салома.

3. у знач. прым. Накіраваны коса, убок (пры гульні ў тэніс і пад.). Рэзаны ўдар. Рэзаны мяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драйв

(англ. drive)

моцны і нізкі адбіўны ўдар па мячы пры гульні ў тэніс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бе́кхенд

(англ. back-hand, ад back = ззаду + hand = рука)

удар злева пры гульні ў тэніс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БА́РНА

(Barna) Віктар (1912—1972),

венгерскі спартсмен (настольны тэніс). Чэмпіён свету 1930, 1932—35 у адзіночным разрадзе, 1929—35 у парных мужчынскіх, 1932, 1935 у парных змешаных, 1929—31, 1933—35, 1938 у камандных спаборніцтвах. З 1939 выступаў за Вялікабрытанію.

т. 2, с. 311

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

indoor

[,ɪnˈdɔr]

adj.

1) які́ знахо́дзіцца або́ адбыва́ецца ў буды́нку, у памяшка́ньні

indoor tennis — тэ́ніс у за́лі

2) ха́тні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)