тлу́сты, -ая, -ае.

1. Які ўтрымлівае ў сабе шмат тлушчу.

Тлустая свініна.

2. Тоўсты, укормлены, сыты.

Тлустая індычка.

Т. карп.

3. Які атрымаўся ад тлушчу.

Тлустая пляма.

4. перан. Насычаны карыснымі рэчывамі.

Т. чарназём.

5. Тоўсты, з тоўстымі лініямі (пра лініі, друкарскія знакі, літары і пад.).

Т. шрыфт.

|| наз. тлу́стасць, -і, ж. (у 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

opasły

тлусты; тоўсты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кашалёк, -лька́ м. кошелёк;

◊ то́ўсты к. — то́лстый кошелёк;

пусты́ к. — пусто́й кошелёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бру́шка, -а, мн. -і, -аў, н.

1. Тоўсты жывот у чалавека (разм., жарт.).

За брушкам сцежкі не бачыць.

2. Задні аддзел цела членістаногіх (спец.).

Б. чмяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

corpulent

[ˈkɔrpjələnt]

adj.

то́ўсты, тлу́сты; мажны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

otyły

поўны; тоўсты, дзябёлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пу́льхны, -ая, -ае.

1. Пухлы, быццам надзьмуты; тоўсты.

Пульхныя вусны.

Пульхныя рукі.

2. Мяккі, пышны.

Пульхныя аладкі.

3. Лёгкі, пухкі.

П. снег.

Пульхная зямля.

|| наз. пу́льхнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wúlstig

a пу́хлы, то́ўсты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

feist

a тлу́сты, то́ўсты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

féttleibig

a тлу́сты, то́ўсты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)