куль

(літ. kulÿs)

тоўсты сноп няцёртай саломы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бру́шка, -а, мн. -і, -аў, н.

1. Тоўсты жывот у чалавека (разм., жарт.).

За брушкам сцежкі не бачыць.

2. Задні аддзел цела членістаногіх (спец.).

Б. чмяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

corpulent

[ˈkɔrpjələnt]

adj.

то́ўсты, тлу́сты; мажны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

otyły

поўны; тоўсты, дзябёлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пу́льхны, -ая, -ае.

1. Пухлы, быццам надзьмуты; тоўсты.

Пульхныя вусны.

Пульхныя рукі.

2. Мяккі, пышны.

Пульхныя аладкі.

3. Лёгкі, пухкі.

П. снег.

Пульхная зямля.

|| наз. пу́льхнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wúlstig

a пу́хлы, то́ўсты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

feist

a тлу́сты, то́ўсты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

féttleibig

a тлу́сты, то́ўсты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chunky [ˈtʃʌŋki] adj.

1. то́ўсты і каро́ткі

2. каржакава́ты (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

таўсце́йшы (выш. ст ад тоўсты) dícker, stämmiger

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)