све́тла-сі́ні
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
све́тла-сі́ні |
све́тла-сі́няя |
све́тла-сі́няе |
све́тла-сі́нія |
| Р. |
све́тла-сі́няга |
све́тла-сі́няй
све́тла-сі́няе |
све́тла-сі́няга |
све́тла-сі́ніх |
| Д. |
све́тла-сі́няму |
све́тла-сі́няй |
све́тла-сі́няму |
све́тла-сі́нім |
| В. |
све́тла-сі́ні (неадуш.)
све́тла-сі́няга (адуш.) |
све́тла-сі́нюю |
све́тла-сі́няе |
све́тла-сі́нія (неадуш.)
све́тла-сі́ніх (адуш.) |
| Т. |
све́тла-сі́нім |
све́тла-сі́няй
све́тла-сі́няю |
све́тла-сі́нім |
све́тла-сі́німі |
| М. |
све́тла-сі́нім |
све́тла-сі́няй |
све́тла-сі́нім |
све́тла-сі́ніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цёмна-сі́ні
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цёмна-сі́ні |
цёмна-сі́няя |
цёмна-сі́няе |
цёмна-сі́нія |
| Р. |
цёмна-сі́няга |
цёмна-сі́няй
цёмна-сі́няе |
цёмна-сі́няга |
цёмна-сі́ніх |
| Д. |
цёмна-сі́няму |
цёмна-сі́няй |
цёмна-сі́няму |
цёмна-сі́нім |
| В. |
цёмна-сі́ні (неадуш.)
цёмна-сі́няга (адуш.) |
цёмна-сі́нюю |
цёмна-сі́няе |
цёмна-сі́нія (неадуш.)
цёмна-сі́ніх (адуш.) |
| Т. |
цёмна-сі́нім |
цёмна-сі́няй
цёмна-сі́няю |
цёмна-сі́нім |
цёмна-сі́німі |
| М. |
цёмна-сі́нім |
цёмна-сі́няй |
цёмна-сі́нім |
цёмна-сі́ніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
я́рка-сі́ні
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
я́рка-сі́ні |
я́рка-сі́няя |
я́рка-сі́няе |
я́рка-сі́нія |
| Р. |
я́рка-сі́няга |
я́рка-сі́няй
я́рка-сі́няе |
я́рка-сі́няга |
я́рка-сі́ніх |
| Д. |
я́рка-сі́няму |
я́рка-сі́няй |
я́рка-сі́няму |
я́рка-сі́нім |
| В. |
я́рка-сі́ні (неадуш.)
я́рка-сі́няга (адуш.) |
я́рка-сі́нюю |
я́рка-сі́няе |
я́рка-сі́нія (неадуш.)
я́рка-сі́ніх (адуш.) |
| Т. |
я́рка-сі́нім |
я́рка-сі́няй
я́рка-сі́няю |
я́рка-сі́нім |
я́рка-сі́німі |
| М. |
я́рка-сі́нім |
я́рка-сі́няй |
я́рка-сі́нім |
я́рка-сі́ніх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сінюха (р.), гл. Сінія Воды
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
вало́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
Травяністая расліна сямейства складанакветных, якая расце ў жыце і іншых злаках і цвіце сінімі кветкамі; васілёк.
|| прым. вало́шкавы, -ая, -ае.
Валошкавыя вочы (сінія, колеру валошкі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гу́ста-чырво́на-сі́ні
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гу́ста-чырво́на-сі́ні |
гу́ста-чырво́на-сі́няя |
гу́ста-чырво́на-сі́няе |
гу́ста-чырво́на-сі́нія |
| Р. |
гу́ста-чырво́на-сі́няга |
гу́ста-чырво́на-сі́няй
гу́ста-чырво́на-сі́няе |
гу́ста-чырво́на-сі́няга |
гу́ста-чырво́на-сі́ніх |
| Д. |
гу́ста-чырво́на-сі́няму |
гу́ста-чырво́на-сі́няй |
гу́ста-чырво́на-сі́няму |
гу́ста-чырво́на-сі́нім |
| В. |
гу́ста-чырво́на-сі́ні (неадуш.)
гу́ста-чырво́на-сі́няга (адуш.) |
гу́ста-чырво́на-сі́нюю |
гу́ста-чырво́на-сі́няе |
гу́ста-чырво́на-сі́нія (неадуш.)
гу́ста-чырво́на-сі́ніх (адуш.) |
| Т. |
гу́ста-чырво́на-сі́нім |
гу́ста-чырво́на-сі́няй
гу́ста-чырво́на-сі́няю |
гу́ста-чырво́на-сі́нім |
гу́ста-чырво́на-сі́німі |
| М. |
гу́ста-чырво́на-сі́нім |
гу́ста-чырво́на-сі́няй |
гу́ста-чырво́на-сі́нім |
гу́ста-чырво́на-сі́ніх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сасмя́глы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і сасмаглы. Узрушаны Косця, з двара У скочыўшы хуценька ў дом, Сасмяглы, прыпаў да вядра, Напіўся сцюдзёнкі нагбом. Калачынскі. Аблізаўшы сасмяглыя, гаркаватыя губы, Лёдзя паспрабавала ўсміхнуцца. Карпаў. Сінія званочкі, сінія званкі Стаялі сасмяглыя, сонныя. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
садалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.
Мінерал з класа сілікатаў, сінія разнавіднасці якога з’яўляюцца каштоўнымі камянямі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цёрн, -у, м.
Калючы куст або дрэва сямейства ружакветных, а таксама дробныя чорна-сінія, з шызым налётам плады гэтай расліны, якія маюць даўкі смак.
|| прым. цярно́вы, -ая, -ае.
Ц. куст.
◊
Цярновы вянок — сімвал мучэння, пакут (калючы цярновы вянок быў надзеты на Ісуса Хрыста перад распяццем на крыжы).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ды́мчаты, ‑ая, ‑ае.
Шараваты, колерам падобны на дым. Дымчатыя акуляры. □ Вецер хутка гнаў цёмна-сінія дымчатыя хмары. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)