Прасця́г ’свабодны, вялікі прастор’ (ТСБМ, Гарэц.). Нульсуфіксальнае ўтварэнне ад прасцяга́ць ’прасціраць, распаўсюджваць’ (Стан.); да цягці (гл.) або да сцяг ’група прадметаў, размешчаных у рад’: сцяг гаравы ’горны хрыбет’ (гл.). Тады першаснае значэнне ’перспектыва’. Укр. простягти́ ’прасцерці, распаўсюдзіць’ разглядаецца як вынік кантамінацыі протягти́ і розтягти́ (ЕСУМ, 4, 607).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

flag​1 [flæg] n. сцяг;

hoist/raise the flag узніма́ць/уздыма́ць сцяг;

The flags were at half mast. Сцягі былі прыспушчаныя (у знак жалобы).

♦

fly/show/wave the flag дэманстрава́ць патрыяты́зм/падтры́мку сваёй радзі́мы, арганіза́цыі і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наваро́джаны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і нованароджаны. Сталіца навароджанай дзяржавы, Уздымай высока свой дзяржаўны сцяг!.. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Nationálflagge

f -, -n нацыяна́льны сцяг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Lándesfahne

f -, -n дзяржа́ўны сцяг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Stáatsflagge

f -, -n дзяржа́ўны сцяг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Standárte

f -, -n сцяг, штанда́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wánderfahne

f -, -n перахо́дны сцяг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

барвяне́ць, ‑нее; незак.

Тое, што і барвавець. Барвянеў трапяткі над сялібамі сцяг, Абвяшчаючы волю і долю... Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцяж ’рад, лінія’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’працягласць’ (Гарэц.), ’абшар’ (Бяльк.). Палаталізаваны варыянт да сцяг 4, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)