інвента́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інвентару. Інвентарны нумар. Інвентарная кніга. Інвентарны спіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матры́кул

(лац. matricula = спіс)

1) уст. афіцыйны спіс пэўных асоб, напр. студэнтаў універсітэта, служачых установы;

2) спіс асоб касцельнай парафіі або яе даходаў;

3) запісы актаў грамадзянскага стану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

катало́г, -а, М -ло́зе, мн. -і, -аў, м.

Спіс, сістэматызаваны пералік якіх-н. аднародных прадметаў (кніг, экспанатаў, тавараў і пад.).

К. часопісаў.

К. крытычнай літаратуры.

Зорны к.

|| прым. катало́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заінвентарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Унесці ў інвентарны спіс, паставіўшы парадкавы нумар. Заінвентарызаваць кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

roster [ˈrɒstə] n. спіс, рэе́стр; гра́фік; раскла́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ска́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Гіст. Спіс, рэестр. Малым быўшы, сляпых вадзіў: А падросшы і сам брадзіў; Не прыпісаны да сказкі, І так жыву з божай ласкі. Багушэвіч.

•••

Рэвізская сказка (гіст.) — спіс асоб, якія падлягалі абкладанню падушным падаткам (складаўся пры рэвізіі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blacklist​2 [ˈblæklɪst] v. зано́сіць у чо́рны спіс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паказа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Надпіс, стрэлка, прыбор ці іншае прыстасаванне, якое паказвае што-н.

П. дарог.

Светлавы п.

П. скорасці.

2. Даведачныя кнігі або даведачны спіс у кнізе.

Бібліяграфічны п.

Чыгуначны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матры́кул, ‑а, м.

Уст.

1. Заліковая кніжка.

2. Афіцыйны спіс якога‑н. саслоўя, установы, узносаў, даходаў і г. д.

[Ад лац. matricula — спіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наменклату́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наменклатуры, лічыцца па наменклатуры, з’яўляецца наменклатурай. Наменклатурны спіс.

•••

Наменклатурны работнік гл. работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)