niemoc

ж. бяссілле, слабасць; немач, недамаганне; нядужасць; нямога;

niemoc płciowa — імпатэнцыя; полавая слабасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schwächlichkeit

f - кво́ласць, сла́басць, хвараві́тасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fláuheit

f - сла́басць, вя́ласць, мля́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ачамрэ́ць ’адчуць слабасць, страціць прытомнасць’, ’учадзець, адурэць’ (КСТ). Гл. чамрэць ’слабець’, параўн. ачмурэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бесси́лие ср. бяссі́лле, -лля ср.; (слабость) сла́басць, -ці ж., няду́жасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неду́г м. хваро́ба, -бы ж., не́мач, -чы ж.; (слабость) сла́басць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязво́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бязвольнага; бязволле. А цяпер.. [Ярашу] рабілася брыдка за ўласную слабасць і бязвольнасць і часта хацелася пайсці да Зосі на злосць жонцы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́ры-бе́ры

(ад інд. beri = слабасць)

захворванне, выкліканае адсутнасцю ÿ ежы вітаміну В.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́нія, ‑і, ж.

1. Псіхічны стан, пры якім свядомасць і пачуцці сканцэнтроўваюцца на якой‑н. адной ідэі. Манія праследавання.

2. перан. Незвычайная цяга, слабасць да чаго‑н.

[Ад грэч. mania — шаленства, захапленне, цяга.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

osłabienie

н.

1. аслабленне;

2. слабасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)