предло́жный грам. прыназо́ўнікавы;

предло́жный паде́ж ме́сны склон.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́дны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца ў кроўнай роднасці, а таксама наогул у роднасці (у 1 знач.).

Р. брат.

Родная цётка.

Гасціць у родных (наз.).

2. Свой па нараджэнні, па духу, па звычках.

Родная вёска.

Родная мова (мова сваёй радзімы, на якой гавораць з дзяцінства).

3. Дарагі, любы, мілы (у звароце).

○

Родны склон — склон, які адказвае на пытанні: каго? чаго?

|| ласк. ро́дненькі, -ая, -ае (да 3 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АМАФО́РМЫ

(ад гама... + лац. forma форма, вонкавы выгляд, абрыс),

словы, якія ў асобных граматычных формах супадаюць гучаннем і напісаннем, але не супадаюць значэннем. Амаформы могуць быць словамі той самай або розных часцін мовы, напр., «горы» (назоўны склон мн. л. назоўніка «гара») і «горы» (месны склон адз. л. назоўніка «гора»), «кліч» (назоўнік) і «кліч» (дзеяслоў загаднага ладу), «вусны» (назоўнік) і «вусны» (прыметнік) і інш.

т. 1, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

accusative [əˈkju:zətɪv] n. : the accusative (case) ling. вінава́льны склон

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзеепрыме́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У граматыцы: форма дзеяслова, якая сумяшчае катэгорыі дзеяслова (час, стан і трыванне) і катэгорыі прыметніка (род, склон).

Д. цяперашняга часу.

Д. залежнага стану.

|| прым. дзеепрыме́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́стный

1. мясцо́вы;

2. / ме́стный паде́ж грам. ме́сны склон.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

genitive

[ˈdʒenətɪv]

n.

ро́дны склон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акузаты́ў

[лац. (casus) accusativus]

лінгв. вінавальны склон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вакаты́ў

[лац. (casus) vocativus]

лінгв. клічны склон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геніты́ў

[лац. (casus) genitivus]

лінгв. родны склон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)